Rodrigo Manrique

Rodrigo Manrique de Lara (1406 - Ocaña, 11-a de novembro de 1476), estis militema kaj konfliktema nobelo de agnoskita prestiĝo en Hispanio, kiu venkis ofte kontraŭ islamanoj, el la flanko de la infantoj de Aragonio en ties kontraŭstaro kontraŭ Johano la 2-a kaj Álvaro de Luna.

Rodrigo Manrique
Persona informo
Naskiĝo
Morto	11-an de novembro 1476 (1476-11-11) en Ocaña
Lingvoj	hispana
Ŝtataneco	Reĝlando de Kastilio
Familio
Patro	Pedro Manrique de Lara (en)
Patrino	Leonor de Castilla (en)
Frat(in)oj	Iñigo Manrique de Lara (en) kaj Gómez Manrique
Edz(in)o	Mencía de Figueroa (en) Beatriz de Guzman (en) Elvira de Castañeda (en)
Infanoj	Jorge Manrique  ( Mencía de Figueroa (en) ) Alonso Manrique de Lara (en)  ( Elvira de Castañeda (en) ) Leonor Manrique de Lara (en)  ( Mencía de Figueroa (en) )
Okupo
Okupo	poeto militisto
v • d • r

Li estis grava nobelo en sia epoko kaj Superulo de la Ordeno de Santiago. Partoprenis aktive en la Nobela Unio kontraŭ Henriko la 4-a. Post la morto de la Infanto Don Alfonso, frato de la Reĝo, li klinis al partio por la princino Isabel, estonta reĝino Isabel la Katolika, kaj li partoprenis en la Interkonsento de Guisando, laŭ kiu oni agnoskis Henrikon la 4-an kiel Reĝo de Kastilio kaj kiel sukcedonta sian fratinon Isabel, forigante el la sukcedan linion Johaninon la Beltranidan. En 1474 li estis proklamita Gran Maestre (nome Superulo) de la Ordeno de Santiago en la vilaĝo de Uclés.

Krom lia pozicio en historio, li estis senmortigita de la fama poemo verkita de lia filo Jorge Manrique, nome Coplas a la muerte de su padre. Post lia morto estis Pedro Manrique, plej aĝa filo de lia unua geedziĝo kun Mencía de Figueroa, kiu heredis la titolon de grafo de Paredes.