Manne Siegbahn

(Karl) Manne (Georg) SIEGBAHN (3-an de decembro 1886, Örebro, Svedio – 26-an de septembro 1978, Stokholmo) estis sveda fizikisto, kiu ricevis Nobel-premion pri fiziko en 1924 por la rentgenspektroskopiaj malkovroj kaj ekzamenoj.

Manne Siegbahn
Nobel-premiito
Persona informo
Karl Siegbahn
Naskonomo	Karl Manne Georg Siegbahn
Naskiĝo	3-an de decembro 1886 (1886-12-03) en Örebro Nikolai parish
Morto	24-an de septembro 1978 (1978-09-24) (91-jaraĝa) en Engelbrekt
Tombo	Engelbrektskyrkans kolumbarium (en) , columbarium vd
Lingvoj	sveda vd
Ŝtataneco	Svedio vd
Alma mater	Universitato de Lund Norra Real (en) vd
Familio
Edz(in)o	Karin Högbom (en) (1914–) vd
Infanoj	Kai Siegbahn, Bo Siegbahn (en) vd
Profesio
Okupo	fizikisto universitata instruisto vd
Laborkampo	Fiziko vd
Verkado
Verkoj	iksradia spektroskopio vd
Honorigoj Honorigoj (29-a de aprilo 1954)  eksterlanda ano de la Reĝa Societo (29-a de novembro 1952)  doctor honoris causa from the University of Paris (en) (1948)  Dennis Gabor Medal and Prize (en) (1940)  Medalo Rumford (1934)  Medalo Hughes (1933)  Guthrie Lecture (en) (1924)  Nobel-premio pri fiziko (1923)  Premio Björkén vd
Membrecoj Membrecoj Reĝa Societo de Londono (1954–) Reĝa Sveda Akademio de Inĝenieriaj Sciencoj Usona Akademio de Artoj kaj Sciencoj Reĝa Militsciencakademio Royal Physiographic Society in Lund (en) Reĝa Sveda Akademio de Sciencoj Akademio de Sciencoj de Francio Rusia Akademio de Sciencoj vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Li malkovris en la rentgenemisiaj spektroj novan spektro-serion (M-serio) en 1916. Li ellaboris tiajn maŝinojn kaj metodojn, kiuj ebligis la precizan mezuron de la rentgenaj ondolongoj. Li iĝis fizika profesoro en la Universitato de Uppsala kaj unu jaron poste pruvis kun la kunlaborantoj, ke la rentgenaj radioj trairantaj la prismon, dekliniĝis kiel lumradioj, sed iom pli malforte. Pli poste li analizis la pli malfortajn rentgenajn radiojn, kiuj situantaj proksime al la ultraviola parto de la spektro.

Li iĝis en 1937 fizika profesoro de la Stokholma Universitato. Samjare li iĝis unua direktoro de la Fizika Instituto Nobel, fondita samjare de la Sveda Reĝa Scienca Akademio. Li retiriĝis el tiu posteno en 1975.

Li estis inter 1939 kaj 1964 membro de la Internacia Pezo- kaj Mezurafera Komisiono.