Hrazdan

La urbo nomiĝas laŭ la rivero Hrazdan, kiu fluas tra la urbo de nordo al sudo. La nomo Hrazdan mem devenas de la mezpersa nomo Frazdān kiu rilatas al la zaratuŝtrisma mitologio. Frazdān estas la nomo de la lago menciita en la Avesto, rilatante al la milito de Goŝtasb kun du el ĝiaj malamikoj. Armenoj estis tre influitaj de zaratuŝtrismo antaŭ ĉirkaŭbrakado de kristanismo, kaj pluraj zaratuŝtraj nomoj estis konservitaj en la geografio de Armenio.

 

 

Historie la teritorio de Hrazdan estas ligita kun la historia Kotajka kantono de Ajrarato, provinco de Antikva Armenio. Laŭ Ptolemeo, Kotajko estis rekte regata de la arsakidaj reĝoj de Armenio dum la 1-a kaj 2-a jarcentoj post Kristo. Poste inter la 5-a kaj 7-a jarcentoj, la regiono estis donita al la familioj Kamsarakan kaj Amatuni, sub la persa regado. Inter la 7a kaj la 9a jarcentoj, Armenio suferis la araban islaman okupadon.

Antaŭ la fino de la 9-a jarcento, la regiono iĝis parto de la nove establita Bagratida Armenio. Inter la 11-a kaj 15-a jarcentoj, la regiono suferis respektive invadojn de selĝukoj, mongoloj, ak-kojunloj kaj kara-kojunloj.

Komence de la 16-a jarcento, la teritorio iĝis parto de la Erivan Beglarbegi ene de la safavida Irano . Dum la unua duono de la 18-a jarcento, la teritorio fariĝis parto de la Ĥanato de Erevano sub la regado de la afŝarida dinastio kaj poste sub la dinastio de la kaĝaroj de Irano. Ĝi restis sub la persa regado ĝis 1827-1828, kiam Orienta Armenio estis cedita al la Rusa Imperio kiel rezulto de la Rusa-persa milito de 1826–1828 kaj la subskribo de la Traktato de Turkmenĉajo.

Kun la falo de la Rusa Imperio kaj kiel rezulto de la decidiga armena venko super la turkoj en la bataloj de Sardarapato , Aparan kaj Gharakilisa, la regiono fariĝis parto de la sendependa Armenio en majo 1918. Post 2 jaroj de mallonga sendependeco, Armenio fariĝis parto de Sovetunio en decembro 1920.

Hrazdan estas inter la urboj fonditaj kaj disvolvitaj dum la soveta regado. La iama vilaĝo de Aĥta (aŭ Nerkin Aĥta ) situantaj en la sudaj partoj de la hodiaŭa Hrazdan, estis la centro de la rajono Aĥta; administra teritorio de la Armena SSR formiĝis en 1930. En 1959, La vilaĝo Aĥta estis enigita en urbotipan setlejon nomatan Hrazdan. La rajono Aĥta ankaŭ estis renomita kiel Hrazdan Rajono .

La origina urba disvolva plano de Hrazdan estis enkondukita en 1961-1963 de arkitektoj M. Grigorjan kaj E. Altunjan. La 12-an de januaro 1963 decido de la Supera Soveto de Armenio en la teritoriaj ŝanĝoj en la stato, la vilaĝoj de Vanatur, Ĝrarat, Kakavadzor kaj Makravan estis kunfanditaj ene de Hrazdan por ke ĝi fariĝu urbo je respublika subigo.  Fakte, la urbo Hrazdan formiĝis per kunfandiĝo de grupo de apartaj vilaĝoj kaj setlejoj.

 

Hrazdan travivis gravan disvolviĝon dum la 1960-aj kaj 1970-aj jaroj kiam multaj grandaj industriaj fabrikoj estis malfermitaj de la soveta registaro, inkluzive de la maŝinilara fabriko "HrazdanMash", cementfabriko, laktofabriko Ĝrarat kaj la antaŭfabrikitaj betonaj paneloj. Alia urba disvolva plano estis enkondukita en 1978-1980, kie estis antaŭvidite gastigi 120.000 loĝantojn en Hrazdan antaŭ la fino de 2010. Tamen la plano estis fine forlasita kun la dissolvo de Sovetunio.

Nuntempa Hrazdan estas dividita en 3 ĉefajn partojn:

• Norda, inkluzive la distriktojn Ĝrarat kaj Mikroŝrjĝan, same kiel la industria distrikto Hrazdan.
• Centra, inkluzive la distriktojn Koĉor, Vanatur, Kentron kaj Makravan .
• Suda, inkluzive la distriktojn Spandarjan kaj Aghbjurak kune kun la akvorezervejo Hrazdan.

En decembro 1995, Hrazdan fariĝis la centro de la nove formita provinco Kotajko.

 

La urbo Hrazdan situas en la nordorienta parto de Armenio, ene de la provinco Kotajko. Ĝi limas kun la montoj Pambak en la nordo kaj Caghkunjac en la sudokcidento. La limoj de la urbo etendiĝis orienten trans la montojn Geghama ĝis la supro de la monto Gutanasar. Trapasante la urbon, rivero Hrazdan ricevas ĝiajn alfluantojn; la riveroj Marmarik kaj Aghveran.

La urbo Hrazdan havas mezume altecon 1675 metrojn super la marnivelo . La urbo havas varman someran humidan kontinentan klimaton ( Köppen-klimata klasifiko Dfb ). La averaĝa temperaturo estas 4,8 °C (−9 °C en januaro ĝis 16,8 °C en aŭgusto).  La jarpluvo estas inter 715 kaj 730 mm.

 

 

La loĝantoj de Hrazdan devenas el la regionoj Sasun, Kars kaj Muŝ de Okcidenta Armenio, kaj la regionoj Maku , Salmast kaj Ĥoj de la nuna Irano, alvenintaj en Sovetan Armenion inter 1926-1929. Dum la repatriiga procezo, civitanoj de aliaj regionoj de Armenio kaj armenoj de la diasporo ankaŭ estis transloĝigitaj en Hrazdan.

Jen la loĝantara templinio de Hrazdan ekde 1959:

La loĝantoj de Hrazdan estas ĉefe kristanoj, kiuj apartenas al la Armena Apostola Eklezio. La loka eklezio estas reguligita fare de la Diocezo de Kotajk . Nuntempa Hrazdan estas hejmo de multaj preĝejoj devenantaj de la mezepoko kaj ankaŭ de la modernaj periodoj. La monaĥeja komplekso Sankta Stefano de Aghbjurak, nuntempe en ruinoj, devenas de la 10-a kaj 12-a jarcentoj. La urbo estas hejmo de la sekvaj preĝejoj:

• Monaĥejo Makravank, kiu konsistas el 2 preĝejoj: la preĝejo de la Sankta Savanto de la 10-a jarcento kaj la preĝejo de la Sankta Dipatrino de la 13-a jarcento,
• Preĝejo Sankta Kruco de Koĉor origine konstruita en 1854-1861, rekonstruita en 2013,
• Preĝejo Sankta Dipatrino de Vanatur, malfermita en 1883,
• Kapelo Blua Kruco de Vanatur, konstruita en 1993-1996,
• Preĝejo Tuĥ Manuk, malfermita en 2003,
• Preĝejo Sankta Georgo, malfermita en 2013.

Hrazdan ankaŭ estas hejmo de multaj ruinigitaj preĝejoj kaj monaĥejoj devenantaj de la mezepoka periodo, protektitaj de la registaro de Armenio:

• Supra Kapelo Kakavadzor, Hrazdan, 4a-7a jarcentoj,
• Preĝejo Sankta Stefano de Aghbjurak, 10a-12a jarcentoj,
• Monaĥejo Sankta Dekstro, 10a-14a jarcentoj,
• kapelo Kakavadzor, Hrazdan, 18a-19a jarcentoj
• Preĝejo Sankta Johano de Ĝrarat, 1831.

 

La Hrazdana Dramteatro estis fondita en 1953. La Hrazdan-filio de la Nacia Galerio de Armenio kaj la Geologia Muzeo de Hrazdan ankaŭ estas inter la elstaraj kulturaj institucioj en la urbo. La Historia Muzeo en Hrazdan fondita de Armen Aivazjan, enhavas pli ol 4000 historiajn restaĵojn kaj valorajn pecojn.

Hrazdan TV estas privata televida kompanio en Hrazdan, fondita de la familio de Harutjunjan.  La familio ankaŭ eldonas privatan ĵurnalon kaj administras radian kompanion nomatan Hrazdan Radio. La nombro de la spektantoj de Hrazdan TV estas ĉirkaŭ 220.000. La televido elsendas siajn programojn ekde la 1-a de septembro 1991, kovrante la provinco Kotajko kaj kelkajn partojn de la provinco Gegharkunik.

 

Hrazdan estas grava transporta krucvojo inter la ĉefurbo Erevano kaj la nordaj provincoj de Armenio. La Aŭtovojo M-4, kiu ligas Erevanon kun norda Armenio, trapasas la sudokcidentan randon de la urbo. Kiel provinca centro, Hrazdan estas ligita kun la resto de Kotajko per bone evoluinta reto.

La urbo ankaŭ estas grava fervoja stacio ĉe la sud-kaŭkaza fervojo.

 

Hrazdan estas unu el la tre industriigitaj urboj en Armenio. La urbo estas hejmo al multaj grandaj plantoj inkluzive de:

• Akvocentralo Hrazdan: konstruita inter 1954 kaj 1959 en la distrikto Aghbjurak de Hrazdan, kadre de la akvofalo Sevan-Hrazdan. Ĝi havas du turbinojn kun totala instalita kapacito de 81,6 MW.  Ĝia nominala ĉiujara generacio estas 375 GWh, sed la fakta generacio dum la lastaj jaroj estis ĉirkaŭ 40 GWh. La akvorezervejo havas areon de 1,7 km² kun kapacito de 5,6 milionoj da m³.

 

• Termika centralo Hrazdan (RazTES OJSC): estas unu el la plej grandaj termikaj centraloj en Transkaŭkazio. Ĝi estis konstruita en 1963–1974, kaj la unua unuo ekfunkciis en 1966. En 2013, nova unuo estis aldonita. 4 pli malnovaj unuoj de la centralo estas posedataj kaj funkciigitaj de la Hrazdan Energy Company, filio de Inter RAO UES, dum la nova 5-a unuo estas posedata kaj funkciigita de Gazprom Armenio. En 2015, Inter RAO UES vendis la Hrazdan-Energian Kompanion al la Kipra registrita Liormand Holdings Ltd., parto de la Taŝira Grupo posedata de Samvel Karapetjan. La planto havas totalan potencon de 1.110 MW (unuoj 1-4) kaj 480 MW por la aldonita 5-a unuo.
• Hrazdana Cementfabriko: fondita en 1970 kiel "Hrazdana Cementofabriko" fare de la soveta registaro. Ĝi estis privatigita en 2001 por esti posedata de "MIKA Ltd.". En julio 2014, nova posedanta grupo transprenis la fabrikon gvidatan de Nikolaj Ĥaĉaturov de Ĥaĉaturov-grupo.  Ekde tiam, la planto spertis gravajn ŝanĝojn plibonigante la produktado-teknologion kaj iĝante pli ekologia. La planto estas unu el la plej grandaj cementoproduktantoj en Transkaŭkazio kun jara produkta kapacito de 1,2 milionoj da tunoj kaj la sola en la regiono kun metodoj pri seka produktado.
• Fabriko de maŝiniloj "Qualitech Machinery" estas armen-kanada komuna entrepreno fondita en 1999.

La urbo havas ankaŭ malgrandajn industriajn firmaojn inkluzive de la fabriko "Hidro Storm" fabrikado de metalaĵoj fondita en 2009, same kiel la kompanioj "Arjermek" kaj "Hakobyan" por konstrumaterialoj.

 

Hrazdan estas hejmo de la Humanitara Instituto Hrazdan malfermita en 1996. Posedata de la privata sektoro, la universitato havas 3 fakultatojn: juro, pedagogio kaj ekonomio.

La urbo havas 13 publikedukajn lernejojn, 13 infanĝardenojn, 1 lernejon por specialaj bezonoj kaj plurajn muzikajn kaj sportajn akademiojn kiuj funkcias en Hrazdan.

Estas esplorcentro ene de la Zoologia kaj Botanika Ĝardeno Hrazdan.

Piedpilko estas la plej populara sporto en Hrazdan. FC Shinarar estis la futbala klubo kiu reprezentis la urbon dum la sovetiaj jaroj. La urba stadiono de Hrazdan estis ilia hejma loko. Tamen la klubo dissolviĝis en 1992 pro monaj malfacilaĵoj.

Gazonhokeo ankaŭ estas populara en la urbo. Hrazdan estas hejmo de la sola gazonhokeo en Armenio, kun kapacito de 1 500 sidlokoj. Hrazdan Hockey Club foje reprezentas Armenion en pluraj regionaj kaj internaciaj turniroj.  La sovet-armena ludanto kaj olimpika bronzmedalisto Sos Hajrapetjan ludis por la klubo inter 1988 kaj 1992.