Hector Vermuyten

Hector VERMUYTEN (naskiĝis la 1-an de oktobro 1899 en Antverpeno, mortis la 11-an de novembro 1966) estis flandra tradukisto kaj Esperantisto (ekde 1922). Li estis ofte estrarano kaj kursgvidanto de la Esperanto-klubo La Verda Stelo Antverpeno. Li estis deklamisto, premiita de la "Reĝa Flandra Konservatorio", kaj uzis sian arton en la servo por Esperanto kaj por diskonigo de la flandra literaturo. Kompilis kaj grandparte tradukis la flandran parton de la Belga Antologio (1928) kaj verkis por ĝi historion de la flandra literaturo.

Hector Vermuyten
Flandra Esperantisto kaj tradukisto
Persona informo
Aliaj nomoj	Tyneverum
Naskiĝo	1899 en Antverpeno
Morto	1966
Lingvoj	Esperanto
Nacieco	belgo (flandro)
Ŝtataneco	Belgio
Okupo
Okupo	esperantisto
Esperanto
Tradukis en Esperanton	Belga Antologio, flandra parto
v • d • r

Sub la pseŭdonimo "Tyneverum" (literoj de vermuyten miksitaj, sed foje li ankaŭ uzis Tyne Verum, TYN, NYT aŭ Yve Murten) li faris grandan laboron pri la tradukado de multaj poemoj, i.a. de Guido Gezelle kaj Alice Nahon, al Esperanto. Multaj el tiuj aperis en la libro Se Aŭskultas la Animo (eldonita en 1939, reeldonita de Flandra Esperanto-Ligo en 1999) kaj en la revuo Flandra Esperantisto, ekzemple:

• Al Antverpeno de Karel Ledeganck^[1]
• Mia patreto de Marnix Gijsen^[2]
• Mia patrino de René De Clercq^[3]

Li ankaŭ tradukis Renardo la Vulpo, La Rikolto (Stijn Streuvels) kaj verkis radioludon pri la vivo de Zamenhof. Krome li aperigis tradukojn de kelkdeko da originalaj Esperanto-poemoj en la nederlandan en lokaj revuoj. Liaj solaj originalaĵoj estas okazaj poemoj ekz. por honorigi iun. Liaj verkaĵoj publikiĝis en Belga-, Flandra-, Nederlanda- kaj Svisa Esperantisto, Espero Katolika, Literatura Mondo, La Pirato kaj Suda Stelo. La kvalito de Vermuyten estas ke li pristudis la originalon kaj longe penadis por redoni la enhavon, la ritmon, la aliteraciojn kaj la asonancojn. Liaj kapabloj evidentiĝis el la pozitivaj reagoj de renomaj aŭtoroj kiaj Auld, Régulo Pérez kaj Pumpr pro liaj recenzoj.

Li restis malpli konata en la Esperanto-medioj ol li meritus pro la fakto ke li tradukis poemojn de internacie apenaŭ konataj aŭtoroj kaj pro lia modesteco.

Nekrologo (sen mencio de mortodato) aperis en la revuo Sonorilo, oktobro-decembro 1966.