Edmondo De Amicis

Mi ne intencas diri per tio, ke Koro ne estas leginda ; ĝi ja estas. Ĝi konsistas el multaj interesaj kaj agrablaj legaĵoj en la formo de taglibro, kaj ampleksas tre diversajn temojn. Tial, ke la ĉapitroj estas mallongaj, la libro aparte taŭgas kiel legolibro por klasoj. La stilo estas plejparte facila, bildoplena, kaj viva, kaj pro la diverseco de la homoj kaj de la okazaĵoj priskribitaj ĉiu leganto trovos ion interesan. Jen kial oni ne miras, legante, ke jam vendiĝis 1,822,000 ekzempleroj en la itala lingvo. La taglibro estas tiu de itala lernejano, kiu vivigas antaŭ ni siajn instruistojn, instruistinojn, kaj aliajn gekonatojn. Jen homoj noblaj kaj altanimaj ; jen la insultemulo kaj la bravulo, kun iliaj karakterizaj trajtoj. La anonima tradukinto sukcesis liveri al ni interesan priskribon de la vivo. La “monataj rakontoj” estas impresaj, realecaj, kaj iafoje kortuŝaj, kaj ĉiu havas instruan celon. El la vivoj de famaj italoj eltiriĝas lecionoj pri la amo al la patrolando, civitanismo, k.t.p., kaj laŭdiĝas ne nur militistoj, sed ankaŭ herooj alispecaj. Inter aliaj, troviĝas lecionoj pri Garibaldi, Cavour, la Reĝo Umberto, kaj Mazzini. Moralan instruon ankaŭ enhavas la admonaj leteroj de la gepatroj. Ĉi tiuj leteroj, skribitaj kun amema sento, estas iom emociaj, en multaj lokoj eĉ sentiment- alaj, sed entute donas ampleksan kodon pri laŭdinda konduto. Al la plenaĝulo, kiu emas idealigi knabojn, la libro aparte plaĉos, kaj vekos simpatian korsenton. Lingve ĝi estas bona ; tamen troviĝas kritikindaĵoj. Ne multajn preserarojn mi trafis, sed ankoraŭ unu fojon mi plendas pri la malbela transporto de vortoj. Ofendas la okulojn tiaj monstraĵoj kiaj monko—lekton, lig-nosplitojn, majska—rabojn, k.a.