Montecatini Terme

Montecatini Terme
komunumo de Italio vd
Ĝemelurboj Locarno vd
Ŝtato	Italio
Regiono	Toskanio
Provinco	PT Pistojo
Geografia situo	43° 53′ N, 10° 46′ O (mapo)43.88277777777810.771111111111Koordinatoj: 43° 53′ N, 10° 46′ O (mapo)
Alto super marnivelo	29 m
Areo	17 km²
Loĝantaro	20 690 (2023)
Loĝdenso	1170 loĝantoj/km²
Subdividaĵoj	Montecatini Alto, Nievole kaj Vico
Najbaraj komunumoj	Buggiano, Marliana, Massa e Cozzile, Pieve a Nievole, Ponte Buggianese kaj Serravalle Pistoiese
Patrono	sankta Barbara
Festa tago	4-a de decembro
Nomo de loĝantoj	montecatinesi
Poŝtkodo	51016
Imposta kodo	A561
Kodo laŭ ISTAT	047011
Telefona prefikso	0572
Estro
Retpaĝo	Oficiala retejo
DEC Situo de Montecatini Terme
v • d • r

Montecatini Terme - [montekaTIni TERme] - estas kuracloko, urbo kaj distrikta komunumo de Italio. Ĝi apartenas al la provinco Pistojo kaj al la regiono Toskanio. Laŭ la stato de 2023 en la komunumo vivis 20 690 loĝantoj sur areo de 17,69 kvadrataj kilometroj, kio rezultigas loĝdenson de 1 170 loĝantoj/km². Kristana patrono estas la sanktulo sankta Barbara, kies memortago sekve estas la komunuma festotago.

Najbaras la komunumoj Buggiano, Marliana, Massa e Cozzile, Pieve a Nievole, Ponte Buggianese kaj Serravalle Pistoiese.

Ekde 2021, la banurbo estas en la Listo de Monda Heredaĵo de Unesko kiel parto de la grandaj banurboj de Eŭropo^[it].

Montecatini Terme situas ĉe la orienta fino de la ebenaĵo Lucca.

En 1987, Nikita Miĥalkov kreis la filmon " Nigraj Okuloj " en Montecatini pri la amafero de rusa nobelino kaj italo sur la fono de la "Belle Epoque".

En 1530, je la piedo de la Montecatini-monteto, banejoj estis konstruitaj por akvotraktadoj, nomitaj banoj "Medici", do "Mediĉaj Banoj" aŭ "Merlaj Banoj".

En la 44-a Ĝenerala Asembleo de la Monda Heredaĵo de Unesko, okazinta en Fuĝoŭo (Fuzhou), Ĉinio, de la 24-a ĝis la 28-a de julio 2021, Montecatini Terme eniris la liston kiel komponanto de la retejo de Grandaj Banurboj de Eŭropo, ankaŭ kunmetita de: Karlovy Vary (historie aŭstre Karlsbad), Mariánské Lázně (historie aŭstre Marienbad), Františkovy Lázně (historie aŭstre Franzensbad, en nuna Ĉeĥio), Vichy (Francio), Spa (Belgio), Bath (Anglio), Baden-Baden, Bad Ems kaj Bad Kissingen (Germanio), Baden bei Wien (Aŭstrio).  

La Parco delle Terme dividas la urbon en modernan kaj pli malnovan parton. De la naŭ kuraclokoj, Tettuccio estas la plej konata. Ĉi tiu luksa konstruaĵo fariĝis la simbolo de Montecatini Terme. La Terme Leopoldine de 1926 havas la aspekton de antikva templo. En la 1920-aj jaroj la grandurbo estis ĉe sia pinto. Montecatini havis eĉ 60,000 vizitantojn en kelkaj tagoj. Poste ĝi iĝis malpli populara. En 2020, pli ol 25% de la ekzistantaj hoteloj kaj konstruaĵoj ŝajnis esti konstante fermitaj aŭ en stato serioza kadukiĝo.

De la 24-a ĝis la 31-a de aŭgusto 2024 okazis en Montecatini Terme la 90-a Itala Kongreso de Esperanto^[1].

• Carlo Rossini. Italaj Urboj: Montecatini, ĝiaj mineralakvoj kaj grotoj; turista kaj komerca gvidlibro, eldonejo A. Paolet, San Vito al Tagliamento, 1928, 56 paĝoj.

	„ Bele ilustrita gvidlibreto enhavanta bonajn priskribojn historiajn kaj geografiajn. Krom tio la libreto enhavas ĉiujn praktikajn informojn, kiujn turisto bezonas antaŭ kaj dum la vojaĝo. ” — Belga esperantisto n180 (feb 1930)

	„ Carlo Rossini en Montecatini verkis sur 56 pagoj belan gvidlibron en itala lingvo kun paralela Esperanto-teksto, desegnis mem la multajn vidindaĵojn de la urbo kaj urboplanon. Krom tiuj ĉi bonaj informoj pri bela banloko kun ĝiaj mineralfontoj enestas listo de profesiuloj, komercistoj kaj industriistoj, tunstoj[??] kaj aliaj utilaj informoj. ” — Aŭstria Esperantisto n.75 (apr 1931)

Hodiaŭ la kompanio de publika transporto nomiĝas Trasporti Toscani. Ekzistas urbaj linioj kiuj ligas, ekzemple, la malsupran parton de la urbo kun Montecatini Alto kaj aliaj eksterurbaj linioj konektantaj kun Florenco (itale Firenze), Pistoia , Lucca , Viareggio, same kiel kun la resto de Valdinievole, de kiu la busstacio Montecatini Terme, najbara al la ĉefa flughavena fervoja stacidomo en Piazza Italia, estas la ĉefnabo inter la voja kaj fervoja trafikoj. Aliaj eksterurbaj ligoj funkciigitaj fare de diversaj privatfirmaoj ligas la urbon kun diversaj partoj de Italio. Aparte grava por malmultekostaj konektoj estas la ĉeesto de Flixbus, kiu ankaŭ havas sian forirterminalon en Piazza Italia.

La komunumo havas du stacidomojn sur la linio Florenco-Lucca: la pli malgranda sed centra stacidomo nomiĝas Montecatini Centro kaj la pli granda nomiĝas Montecatini Terme-Monsummano, grava arkitektura verko de la 1930-aj jaroj en la orienta parto de la urbo, inaŭgurita en 1937 kaj konata kiel la "Stazione de Mazzoni".

Montecatini Terme estas 39 km de Florenco (Firenze), 34 km de Pizo (Pisa), 21km de Liko (Lucca) kaj 12 km de Pistojo (Pistoia).

Montecatini Terme gastigas la sidejon de la Ŝtata Profesia Instituto Ferdinando Martini por Hotelo kaj Manĝejo-Servoj, vera flagŝipo de la urbo por la kvalito de la studentoj, kiujn ĝi preparas kaj kiuj havas la ŝancon montri siajn kvalitojn en restoracioj kaj hoteloj tra la tuta mondo.

• Montecatini Contemporary Art (MO.CA), nuntempa artgalerio.

Tipaj specialaĵoj estas Montecatini-vafloj, faritaj kun ovo kaj sukero; ili estas tre serĉataj kiel desertoj.

• Oficiala retejo (itale)
• Grandaj banurboj de Eŭropo (angle)
• Manuale scientifico. Terme di Montecatini (PDF, itale), 2007.