Julienne Lusenge

Julienne Lusenge
Persona informo
Julienne Lusenge
Naskiĝo	30-an de novembro 1957 (1957-11-30) (66-jaraĝa) en Demokratia Respubliko Kongo
Ŝtataneco	Demokratia Respubliko Kongo vd
Profesio
Okupo	ĉefoficisto ĵurnalisto aktivisto pri virinaj rajtoj vd
Aktiva dum	1998– vd
Honorigoj Honorigoj (2023)  Premio por Homaj Rajtoj de la Unuiĝintaj Nacioj (2021)  Internacia Premio al Virinoj Kuraĝaj (2020)  prix ICIP des constructeurs de la paix (fr) (2016)  Ginetta Sagan Award (en) (2013)  Kavaliro de Honora Legio vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Julienne LUSENGE (naskita 1958 en Haut-Uélé) estas kongola ĵurnalistino kaj aktivulo pri homaj rajtoj konata pro sia laboro nome de viktimoj de seksa perforto dum militoj. Ŝi estas la kunfondinto kaj prezidanto de Ina Solidareco por Integritaj Paco kaj Evoluo (angle Female Solidarity for Integrated Peace and Development SOFEPADI ) kaj plenuma direktoro de la Konga Virina Fonduso (angle Fund for Congolese Women FFC).

Ŝi estas la ricevanto de la 2018 Internacia Premio pri Rajtoj de Virinoj kaj la 2016 Premio Ginetta Sagan de Amnestio Internacia . Ŝi ricevis la Premion pri Homaj Rajtoj de la Franca Ambasado kaj ricevis la titolon de Ĉevaliro de la Honora Legio fare de la franca registaro. En 2021, al ŝi estis premiita la Internacia Virina Premio por Kuraĝo ^[1].

Ŝia kariero komenciĝis kiel radioĵurnalisto kaj en 1978 ŝi ricevis sian unuan laboron ĉe municipa stacio. Julienne Lusenge laboris kiel ĵurnalisto en orienta Demokratia Respubliko Kongo (DRC) en 1998 kiam civita milito ekis. Ŝi estis humanitara radioprezentisto taskigita per disvastigo de informoj pri sano kaj homaj rajtoj al vilaĝanoj en malproksimaj lokoj. Lusenge vojaĝis tra orienta Demokratia Respubliko Kongo por intervjui virinojn pri iliaj vivoj kaj rakonti iliajn rakontojn en ŝiaj radiospektakloj. Kun la tempo, la virinoj komencis priskribi okazaĵojn de terura seksa perforto kiun ili atestis aŭ estis viktimoj de kiam la milito eskaladis. Lusenge komencis dokumenti la seksmisuzon kaj publike kondamni agojn de perforto kontraŭ virinoj ^[2].

Indignigite pro la seksa perforto kontraŭ virinoj en ŝia lando, Lusenge fondis SOFEPADI en 2000 kun 22 aliaj aktivuloj. La grupo kuniĝis por konsciigi la problemon de seksa perforto de internaciaj organizaĵoj agantaj en la regiono, inkluzive de Unuiĝintaj Nacioj.  Ilia plano ankaŭ estis apogi pluvivantojn renormaliĝantajn post sia traŭmato, helpi al ili navigi la justicsistemon, kaj alporti krimintojn de seksa atako al justeco ^[3].

En 2007, Lusenge fondis duan neprofitocelan organizaĵon, la Fund for Congolese Women (FFC), kiu apogas kongolajn virinajn rajtojn grupojn kaj helpas ilin akiri financadon de internaciaj organdonacantoj. La ideo estis krei financan institucion kiu transpontus la interspacon inter internaciaj organdonacantoj kaj lokaj virinaj iniciatoj ^[4].

Lusenge estas altranga partnero en nova projekto en la Demokratia Respubliko Kongo kun Media Matters por Virinoj, neprofitocela fokuso pri "transpontado de la cifereca disiĝo por izolitaj virinoj kaj knabinoj en malriĉaj, malproksimaj komunumoj en Afriko, kiuj mankas aliro al informoj pri havi sian rajtojn kaj estas minacitaj de seksa perforto kaj kreskanta malriĉeco." ^[5] Tie ŝi estas la landdirektoro de la Wamame Tujenge Podkasto.

Lusenge ankaŭ estis aktiva preter la limoj de la Demokratia Respubliko Kongo. Ŝi servas en la konsila komisiono de la Internacia Kampanjo kontraŭ Seksperforto kaj Seksa Perforto en Konfliktzonoj ^[6].

En 2020, la Monda Organizaĵo pri Sano (OMS) nomumis Lusenge kiel kunprezidanto (kune kun Aïchatou Mindaoudou ) de sep-membra sendependa komisiono por esplori akuzojn pri seksa ekspluato kaj misuzo de helplaboristoj dum la 2018-datita epidemio de Ebolo en la Demokratia Respubliko. Kongo (DRC).

Ekde novembro 2023, Lusenge sidas en la estraro de direktoroj de la UN Volontula Fonduso por Viktimoj de Torturo. Ĉi tiu mandato validas dum tri jaroj.