Gérard Larcher

Por samtitola artikolo vidu la paĝon Larcher.

Gérard Larcher
Gérard Larcher, en 2011.
Persona informo
Gérard Larcher
Naskiĝo	14-an de septembro 1949 (1949-09-14) (75-jaraĝa) en Flers (Orne)
Religio	Protestantismo
Lingvoj	franca vd
Ŝtataneco	Francio vd
Alma mater	bestokuraca nacia lernejo de Liono VetAgro Sup (en) vd
Partio	RPR, UMP
Profesio
Okupo	politikisto bestokuracisto vd
Aktiva en	Parizo vd
Postenoj Postenoj Prezidanto de la Senato (2014–) Prezidanto de la Senato (2008–2011) urbestro de Rambouillet (2007–2014) membro de la regiona konsilio de Francilio franca senatano vd
Honorigoj Honorigoj (2015)  Prix de l'appel du 18 Juin (en)  Kavaliro de Honora Legio  Ordeno de la Civila Merito  Ordeno de Princo Jaroslavo la Saĝa, dua klaso  Order of the Badge of Honour (en) vd
En TTT	Oficiala retejo vd
7-a prezidanto de la Senato de Francio
Dum	1-a de oktobro 2014 –
Antaŭulo	Jean-Pierre Bel
5-a prezidanto de la Senato de Francio
Dum	1-a de oktobro 2008 – 1-a de oktobro 2011 (3 jaroj)
Sekvanto	Jean-Pierre Bel
Senatano de Yvelines
Dum	1-a de oktobro 2007 –
Dum	2-a de oktobro 1986 – 30-a de aprilo 2004
Ministro delegita pri dungado, laboro kaj profesia integriĝo de la junuloj
Dum	31-a de majo 2005 – 15-a de majo 2007
Ministro delegita al laborrilatoj
Dum	31-a de marto 2004 – 31-a de majo 2005
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Gérard Larcher, naskiĝinta la 14-an de septembro 1949 en Flers (Orne), estas franca politikisto, prezidanto de la Senato de 2008 en 2011 kaj ekde 2014.

Membro de la RPR, li estis elektita urbestro de Rambouillet en 1983, tri jarojn poste, senatano de Yvelines. Vicprezidanto de la Senato de 1997 en 2001, li prezidis la komisionon pri ekonomiaj aferoj de 2001 ĝis sia nomumo, en 2004, al la 3-a registaro Raffarin, komisiita pri laborrilatoj; renomumita al la registaro Villepin, li estis, tiam, ministro delegita pri dungado ĉe Jean-Louis Borloo.

Elektita kandidato de la frakcio UMP kontraŭ Jean-Pierre Raffarin, li estis elektita prezidanto de la Senato la 1-an de oktobro 2008. Dum sia mandato, li kondukis sufiĉe grandan reorganizon de la institucio. Kandidato post sukcedi sin en 2011, post la venko de la maldekstro en la senatanaj balotoj, li estis venkita de la socialisto Jean-Pierre Bel.

La 1-an de oktobro 2014, sekve de parta senata renovigo profita al la dekstro, li refariĝis prezidanto de la Senato.

Li kreskis en katolika familio, kun patro posedanto de teksaĵentrepreno, ĉevalbredisto kaj urbestro de vilaĝo de la departemento Orne, Saint-Michel-des-Andaines^[1],[2].

Gérard Larcher konvertiĝis poste al protestantismo edziĝante, por la dua fojo al Christine Weiss, dentisto kirurgino, luterana infanaĝa amikino, kun kiu li havis tri infanojn^[3].

Gérard Larcher estis bestokuracisto, faka pri ĉevaloj, dum 14 jaroj^[4]. Li laboris, de 1974 en 1979, en la rajdista teamo de Francio, kiun li kondukis okaze de ties venko en la Somera Olimpiko 1976 en Montrealo (Kanado)^[5]. Li estis poste korespondanto de la internacia federacio pri rajdaj sportoj, ĝis en 1983^[6]. Li ĉesigis sian profesian agadon post elektiĝo kiel senatano.

Gérard Larcher aliĝis al la RPR okaze de ties kreo, en 1976. Proksima al Charles Pasqua, li eniris en la jardeko de 1990 la politikan estraron, poste la politikan komitaton de la gaŭlisma partio^[2].

Elektita urbestro de Rambouillet sekve de la municipaj balotoj de 1983 en kiu li kontraŭis Christine Boutin, li estis konstante reelektita, ricevante ĝis 71 % de la voĉoj ekde la 1-a balotvico de la municipaj balotoj de 2001^[7]. Li forlasis tiun postenon de urbestro profite al sia unua vicurbestro Jean-Frédéric Poisson, okaze de sia nomumo al la registaro en 2004, la procento de senlaboreco en Rambouillet estas sub 5 %^[7].

De 1985 en 1992, li estis regiona konsiliano de Francilio^[8].

Li estis elektita senatano de Yvelines la 28-an de septembro 1986. Reelektita la 24-an de septembro 1995, li okupis gravajn oficojn en la Senato: sekretario de 1989 ĝis 1995, vicprezidanto de 1997 ĝis 2001, prezidanto de la komisiono pri ekonomiaj aferoj kaj plano de 2001 ĝis 2004. Li estis ankaŭ raportanto de la faka komisiono komisiita pri ekzameno de la direkta leĝo pri teritoria aranĝo kaj evoluigo en 1994^[9].

Gérard Larcher estis ministro komisiita pri laborrilatoj en la registaro Raffarin 3-a (2004-2005), poste ministro delegita pri dungado, laboro kaj profesia integriĝo de la junuloj en la registaro Villepin (2005-2007). Li estis tiam agnoskita kiel aŭskulta kaj kompromisa homo, longtempe partoprenanta an la traktadoj kun la sociaj partneroj, al kiuj li estis proksima^[2],[5]. Laŭ Jean-Christophe Le Duigou, reganto de la sindikato CGT, li estis « unu el la malplej malbonaj ministroj pri laboro […] ekde longtempe »^[10].

Li refariĝis urbestro de Rambouillet en junio 2007, post la municipaj balotoj de 2008, en kiuj lia listo ricevis 57,7 % de la voĉoj en la unua balotvico^[11].

Post rifuzo de posteno de ministro pri agrikulturo proponita de Nicolas Sarkozy^[12], li refariĝis senatano la 1-an de oktobro 2007, sekve de la demisio de la senatanino Adeline Gousseau, kiu estis anstataŭinta lin post ties nomumo kiel ministro^[13].

Regule konsultita pri sociaj temoj de la prezidanto Sarkozy^[10], li prezidas la specialan komisionon pri ekonomimodernigo ekde junio 2008^[14].

Okaze de interna baloto organizita de la frakcio UMP la 24-an de septembro 2008, Gérard Larcher estis elektita kandidato de la frakcio UMP por la prezidanteco de la Senato per 78 voix kontraŭ 56 al Jean-Pierre Raffarin kaj 17 al Philippe Marini^[15]. Li estis elektita prezidanto de la Senato la 1-an de oktobro 2008 per 173 voĉoj, kontraŭ 134 al Jean-Pierre Bel (SOC), 19 al René Garrec (UMP) kaj 2 al Jean-Pierre Raffarin (UMP)^[16]. En sia enoficiĝa parolado, la nova prezidanto de la Supra Ĉambro deklaris voli « fari de tiu institucio la domon de la lokaj elektitoj kaj de la teritoriaj kolektivumoj », bedaŭrante ke ĝi estas kritikata « per karikaturoj kaj reduktitaj informoj »^[17].

La 18-an de novembro 2008, li anoncis redukton de 30 % de siaj enspezoj, same kiel de tiuj de la tri kvestoroj de la Senato^[18]. Laŭ L'Express, la asistantaro de Gérard Larcher reduktis siajn elspezojn je 44,45 % en 2009^[19]. Dum sia mandato, li kondukis la plej gravan reorganizon de la Senato ekde 1958 reformante aparte la sistemon de enspezoj, pensioj kaj privilegioj de la senatanoj (fino de la dikaj pensioj kaj konstruaĵpruntoj je 0 %, redukto de la aŭtaro, nuligo de la 2-a ofica apartamento de la prezidanto de la Senato)^[20],[21]. En julio 2011, li gratulis sin por esti la unua prezidanto de la Supra Asembleo, kiu ne petis de la ŝtato altigon de la buĝeto de la Senato.

Per la senatanaj balotoj de 2011, duono de la Senato estis renovigita; la maldekstro akiris absolutan plimulton, per 177 seĝoj kontraŭ 171 al la dekstro kaj dekstra centro^[22]. La 1-an de oktobro 2011, kandidato por la prezideco de la Senato, kun 134 voĉoj, li estis venkita de la socialisto Jean-Pierre Bel .

Gérard Larcher tiam eniris la komisionon pri eksterlandaj aferoj, defendo kaj armeoj. La 28-an de februaro 2012, li estis nomumita al la administra konsilio de la nacia bieno de la kastelo de Chambord; la morgaŭon, okaze de Konsilio de la Ministroj, li estis nomumita prezidanto de tiu konsilio^[23],[24].

Okaze de la senatanaj balotoj de 2014, duono de la Senato estis renovigita; la dekstro kaj la dekstra centro regajnis absolutan plimulton.

Gérard Larcher estis elektita, la 30-an de septembro 2014, per 80 voĉoj, kandidato de la frakcio UMP por la prezideco de la Senato, fronte al du kandidatoj, kiujn li jam alfrontis en 2008: Jean-Pierre Raffarin (56 voĉoj) kaj Philippe Marini (7 vocoj)^[25]. La 1-an de oktobro 2014, en la unua balotvico, li eliris la unua per 145 voĉoj, antaŭ la socialisto Didier Guillaume, la centristo François Zocchetto, la komunisto Éliane Assassi, la diversmaldekstrulo Jacques Mézard, la ekologiisto Jean-Vincent Placé kaj la centristo Nathalie Goulet. Per la dua balotvico, li estis elektita prezidanto de la Senato per 194 voix kontraŭ 124 al Didier Guillaume, 18 al Éliane Assassi kaj unu al Philippe Marini^[26]. Gérard Larcher tiel ricevis kelkajn voĉojn pliajn ol la tuta nombro de la senatanoj el UMP kaj centristoj. Por la unua fojo en la historio de la Senato, iu senatano estas elektita al la prezideco de la Supra ĉambro dufoje sed nesinsekvaj.

En januaro 2015, sekve de deklaro de la prezidanto de la Nacia Asembleo, Claude Bartolone, kiu kontraŭis la ekziston de la Senato, Gérard Larcher anoncis ĉesigon de sia kunlaboro kun li en la komisio pri la sento aparteni al la nacia konfidita de François Hollande post la atencoj de la 7-a, 8-a kaj 9-a de januaro en Francio. La amasinformiloj tiam reparolas pri la malnova debato rilata al la fino de la duĉambrismo, kiam Gérard Larcher ricevas apogon de preskaŭ ĉiuj senatanoj^[27].

• 31-a de marto 2004 - 31-a de majo 2005: ministro komisiita pri laborrilatoj^[28] en la registaro Raffarin 3-a
• 31-a de majo 2005 - 15-a de majo 2007: ministro delegita pri dungado, laboro kaj profesia integriĝo^[29] de la junuloj en la registaro de Villepin

• 2-a de oktobro 1986 - 30-a de aprilo 2004: senatano de Yvelines
• 4-a de oktobro 1989 - 1-a de oktobro 1995: sekretario de la Senato
• 4-a de oktobro 1995 - 29-a de januaro 1997: vicprezidanto de la komisiono pri ekonomiaj aferoj
• 15-a de januaro 1997 - 30-a de septembro 2001: vicprezidanto de la Senato
• 4-a de oktobro 2001 - 30-a de aprilo 2004: prezidanto de la komisiono pri ekonomiaj aferoj kaj plano
• ekde la 1-a de oktobro 2007: senatano de Yvelines
• 1-a de oktobro 2008 - 1-a de oktobro 2011: prezidanto de la Senato
• ekde la 1-a de oktobro 2014: prezidanto de la Senato

• 1983 - 2004: urbestro de Rambouillet
• 2007 - 2014: urbestro de Rambouillet
• 1985 - 1992: regiona konsiliano de Francilio

• 1995 - 2004: prezidanto de la Unuiĝo de urbestroj de Yvelines
• 1997 - 2004: prezidanto de Hospitala Federacio de Francio
• ekde 2001: prezidanto de la komunumara oficejo pri kolekto kaj prilaboro de la domruboj (SICTOM) de Rambouillet kaj de la komunumoj en la sudo de Yvelines
• ĝis en 2009: prezidanto de la federacio UMP de Yvelines
• ekde 2012: membro de la Konsultiĝa Komisiono pri sekreto de la nacia defendo
• ekde la 28-a de februaro 2012: prezidanto de la administra konsilio de la EPIC de la kastelo de Chambord (Loir-et-Cher)^[30]
• eksa membro de la nacia konsilio pri teritoria aranĝo kaj evoluigo (CNADT)
• eksa membro de la Supera Komisiono pri publika servo de la poŝto kaj elektronikaj komunikoj (CSSPpce)
• eksa administranto de la SEM Iris

• Kavaliro de la Honora legio (2007)

• Yann Arthus-Bertrand, Gérard Larcher, Caroline de Charon, Bestiaux: un patrimoine français, La Martinière, 2006 (ISBN 978-2732433806)

• Listo de prezidantoj de la Senato de Francio
• Listo de senatanoj de Yvelines

• Oficiala retejo
• La blogo de Gérard Larcher Arkivigite je 2008-08-31 per la retarkivo Wayback Machine
• Lia slipo en la interretejo de la Senato

v • d • r Prezidantoj de la Senato de Francio Dua Imperio (1852 - 1870) 1852-1852 : Jérôme Bonaparte • 1852-1869 : Raymond-Théodore Troplong • 1869-1869 : Adrien Marie Devienne • 1869-1870 : Eugène Rouher Tria Respubliko (1870 - 1940) 1876-1879 : Gaston de Audiffret-Pasquier • 1879-1880 : Louis Martel • 1880-1882 : Léon Say • 1882-1893 : Philippe Le Royer • 1893-1893 : Jules Ferry • 1893-1896 : Paul-Armando Challemel-Lacour • 1896-1899 : Émile Loubet • 1899-1906 : Armando Fallières • 1906-1920 : Antonin Dubost • 1920-1923 : Léon Bourgeois • 1923-1924 : Gaston Doumergue • 1924-1927 : Justin de Selves • 1927-1931 : Paul Doumer • 1931-1932 : Albert Lebrun • 1932-1942 : Jules Jeanneney Kvara Respubliko (1946 - 1958) 1946-1947 : Auguste Champetier de Ribes • 1947-1958 : Gaston Monnerville Kvina Respubliko (ekde 1958) 1958-1968 : Gaston Monnerville • 1968-1992 : Alain Poher • 1992-1998 : René Monory • 1998-2008 : Christian Poncelet • 2008-2011 : Gérard Larcher • 2011-2014 : Jean-Pierre Bel • De 2014 : Gérard Larcher

v • d • r Registaro de Dominique de Villepin (31-a de majo 2005 – 15-a de majo 2007) Sub prezido de Jacques Chirac Defendo Michèle Alliot-Marie (2005-2007) Dominique de Villepin ĉefministro Eksterlandaj aferoj Philippe Douste-Blazy (2005-2007) Internaj aferoj kaj teritoria organizado Nicolas Sarkozy (2005-2007) •  François Baroin (2007) Ekonomio, financoj kaj industrio Thierry Breton (2005-2007) Dungado, socia kunligiteco kaj loĝado Jean-Louis Borloo (2005-2007) Nacia edukado, supera instruado kaj esplorado Gilles de Robien (2005-2007) Justico Pascal Clément (2005-2007) Infrastrukturoj, transportoj, turismo kaj maro Dominique Perben (2005-2007) Sano kaj solidarecoj Xavier Bertrand (2005-2007) •  Philippe Bas (2007) Agrikulturo kaj fiŝkaptado Dominique Bussereau (2005-2007) ŝtatoficistaro Christian Jacob (2005-2007) Kulturo kaj komunikado Renaud Donnedieu de Vabres (2005-2007) Ekologio kaj daŭriva evoluigo Nelly Olin (2005-2007) Transmaro François Baroin (2005-2007) •  Hervé Mariton (2007) EME, komerco, manmetiaro kaj liberalaj profesioj Renaud Dutreil (2005-2007) Junularo kaj sportoj Jean-François Lamour (2005-2007) Proparolanto de la registaro Jean-François Copé (2005-2007)   Ĉi-sube listo de komisiitaj kaj delegitaj ministroj Henri Cuq (2005-2007) •  Jean-François Copé (2005-2007) •  Gérard Larcher (2005-2007) •  Catherine Vautrin (2005-2007) •  Brigitte Girardin (2005-2007) •  Brice Hortefeŭ (2005-2007) •  Catherine Colonna (2005-2007) •  François Goulard (2005-2007) •  Léon Bertrand (2005-2007) •  François Loos (2005-2007) •  Christine Lagarde (2005-2007) •  Hamlaoui Mekachera (2005-2007) •  Christian Estrosi (2005-2007) •  Azouz Begag (2005-2007) (← RAFFARIN 3-a) Antaŭa registaro •••• Posta registaro (FILLON 1-a→)

v • d • r 1-a, 2-a kaj 3-a registaroj de Jean-Pierre Raffarin(6-a de majo 2002 - 31-a de majo 2005) Sub prezido de Jacques Chirac Internaj aferoj, interna sekureco kaj lokaj liberecoj Nicolas Sarkozy (2002-2004) •  Dominique de Villepin (2004-2005) Jean-Pierre Raffarin ĉefministro Sociaj aferoj, laboro kaj solidareco François Fillon (2002-2004) •  Jean-Louis Borloo (2004-2005) Justico Dominique Perben (2002-2005) Eksterlandaj aferoj, kunlaboro kaj franclingvio Dominique de Villepin (2002-2004) •  Michel Barnier (2004-2005) Defendo kaj batalintoj Michèle Alliot-Marie (2002-2005) Junularo, nacia edukado kaj esplorado Luc Ferry (2002-2004) •  François Fillon (2004-2005) Ekonomio, financoj kaj industrio Francis Mer (2002-2004) •  Nicolas Sarkozy (2004) •  Hervé Gaymard (2004-2005) •  Thierry Breton (2005) Infrastrukturoj, transportoj, loĝado, turismo kaj maro Gilles de Robien (2002-2005) Ekologio kaj daŭriva evoluigo Roselyne Bachelot (2002-2004) •  Serge Lepeltier (2004-2005) Sano, familio kaj handikapuloj Jean-François Mattei (2002-2004) •  Philippe Douste-Blazy (2004-2005) Agrikulturo, nutrado, fiŝkaptado kaj kamparaj aferoj Hervé Gaymard (2002-2004) •  Dominique Bussereau (2004-2005) Kulturo kaj komunikado Jean-Jacques Aillagon (2002-2004) •  Renaud Donnedieu de Vabres (2004-2005) ŝtatoficistaro, ŝtata reformo kaj teritoria organizado Jean-Paul Delevoye (2002-2004) •  Renaud Dutreil (2004-2005) Transmaro Brigitte Girardin (2002-2005) Sportoj Jean-François Lamour (2002-2005) Pareco kaj profesia egaleco Nicole Ameline (2004-2005)   Listo de delegitaj ministroj kaj subministroj Renaud Donnedieu de Vabres (2002) •  Alain Lambert (2002-2004) •  Nicole Fontaine (2002-2004) •  Patrick Devedjian (2002-2004) •  Noëlle Lenoir (2002-2004) •  Pierre-André Wiltzer (2002-2004) Xavier Darcos (2002-2005) •  Claudie Haigneré (2002-2005) •  François Loos (2002-2005) •  Jean-Louis Borloo (2002-2004) •  Christian Jacob (2002-2004) •  Nicole Ameline (2002-2004) Jean-François Copé (2002-2005) •  Tokia Saïfi (2002-2004) •  Dominique Versini (2002-2004) •  Marie-Thérèse Boisseau (2002-2004) •  Renaud Dutreil (2002-2004) •  Dominique Bussereau (2002-2004) Henri Plagnol (2002-2004) •  Léon Bertrand (2002-2005) •  Hamlaoui Mékachéra (2002-2005) •  Hubert Falco (2002-2005) •  Pierre Bédier (2002-2004) •  Renaud Muselier (2002-2005) Henri Cuq (2004-2005) •  Patrick Devedjian (2004-2005) •  Christian Jacob (2004-2005) •  François de Aubert (2004-2005) Gérard Larcher (2004-2005) •  Nelly Olin (2004-2005) •  Marie-Anne Montchamp (2004-2005) •  Laurent Hénart (2004-2005) •  Marc-Philippe Daubresse (2004-2005) Catherine Vautrin (2004-2005) •  Nicole Guedj (2004-2005) •  Xavier Bertrand (2004-2005) •  Éric Woerth (2004-2005) •  François Goulard (2004-2005) •  Frédéric de Saint-Sernin (2004-2005) Nicolas Forissier (2004-2005) •  Marie-Josée Roig (2004-2005) (← JOSPIN) Antaŭa registaro •••• Posta registaro (DE VILLEPIN →)

	Portalo pri Yvelines
	Portalo pri 5-a respubliko