Federiko la 1-a Gonzaga

Honorigoj
Honorigoj	Ordeno de la Ora Sprono ; vd

Postenoj
Postenoj	monarko vd

Federiko la 1-a Gonzaga
(1441-1484)
Federiko la 1-a Gonzaga; (1441-1484)
	3-a Markizo de Mantovo
Persona informo
	Federico I Gonzaga
Naskiĝo	25-a de junio 1441; en Mantovo, Italio
Morto	14-a de julio 1484; en Mantovo, Italio
Tombo	Baziliko de Sankta Andreo vd
Religio	katolikismo vd
Ŝtataneco	Duklando de Milano vd
Familio
Dinastio	House of Gonzaga vd
Patro	Ludoviko la 3-a Gonzaga vd
Patrino	Barbara of Brandenburg (en) vd
Gefratoj	Barbara Gonzaga (mul) , Dorotea Gonzaga (en) , Francesco Gonzaga (mul) , Gianfrancesco Gonzaga (mul) , Gabriella Gonzaga (en) , Paola Gonzaga (mul) , Luigi Gonzaga (en) , Caterina Secco Gonzaga (en) , Susanna Gonzaga (en) kaj Rodolfo Gonzaga (mul) vd
Edz(in)o	Margareta de Bavario, markizino de Mantovo (1463, 1463 (Gregoria)–1479) vd
Infanoj	Francesco la 2-a Gonzaga, Elisabetta Gonzaga, Giovanni Gonzaga (en) , Sigismondo Gonzaga (en) , Clara Gonzaga (en) , Maddalena Gonzaga (en) vd
Parencoj	Guidobaldo da Montefeltro (bofrato); Alberto la 3-a, Duko de Bavario (bopatro); Elisabeth of Bavaria, Electress of Saxony (en) (bofratino) vd
Profesio
Okupo	kondotiero vd
Postenoj
Postenoj	monarko vd
Honorigoj
Honorigoj	Ordeno de la Ora Sprono ; vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Federiko la 1-a Gonzaga (1441-1484) (naskiĝis en Mantovo, en la 25-a de junio 1441 - mortis en Mantovo, en la 14-a de julio 1484) estis la 3-a Markizo de Mantovo.

Biografio

Li estis filo de Ludoviko la 3-a Gonzaga (1412-1478)^[1], 2-a Markizo de Mantovo kaj Barbara de Brandenburgo (1423-1481), nevino de la imperiestro Sigismundo la 1-a de Luksemburgo. En tre frua infanaĝo li estis lernanto de elstaraj majstroj inter kiuj distingiĝas du disĉiploj de Vittorino da Feltre (1373-1378)^[2]: Ognibene Bonisoli (1412-1474)^[3] e il Platina (1421-1481). En la 6-a de junio 1463 Federiko edziĝis al Margarita de Bavario (1442-1479), filino de Alberto la 3-a (Bavario) (1401-1460). La edziĝo tute certe multe plaĉis al lia patrino Barbara, kiu tiele konservadis la markizlandon sub la germana orbito. Ŝajne ĉi tiu geedziĝo kontraŭis la celojn de Federiko. Li estis homo inteligenta kaj havis grandan kulturon, krom esti amanto de la artoj, dum lia edzino, malgraŭ ke ŝi estis bela, estis fama kiel malmulte eleganta, kaj en la manieroj sin vesti kaj stile. Kelkaj fontoj ne konfirmitaj atribuas al la estonta markizo amaferon kun bela kaj juna plebanino, tamen la historiistoj estas skeptikaj rilate al ĉi-fakto.