volucrum

volucrum

1. genitive plural of volucris

volucrum

1. genitive masculine/feminine plural of volucer
   • 8 CE, Ovid, Metamorphoses 2.234:

     Tum vero Phaethon cunctis e partibus orbem
     adspicit accensum nec tantos sustinet aestus
     ferventisque auras velut e fornace profunda
     ore trahit currusque suos candescere sentit;
     et neque iam cineres eiectatamque favillam
     ferre potest calidoque involvitur undique fumo,
     quoque eat aut ubi sit, picea caligine tectus
     
nescit et arbitrio volucrum raptatur equorum.

   • 8 CE, Ovid, Metamorphoses 4.245:

     Dissipat hunc radiis Hyperione natus iterque
     dat tibi, qua possis defossos promere vultus;
     nec tu iam poteras enectum pondere terrae
     tollere, nympha, caput corpusque exsangue iacebas:
     nil illo fertur volucrum moderator equorum
     post Phaethonteos vidisse dolentius ignes.

   • c. 45 CE – 96 CE, Statius, Thebaid 10.228:

     Vertice sic Pholoes volucrum nutritor equorum,
     cum fetura gregem pecoroso vere novauit,
     laetatur cernens hos montis in ardua niti,
     hos innare vadis, certare parentibus illos;
     tunc vacuo sub corde movet, qui molle domandi
     ferre iugum, qui terga boni, quis in arma tubasque
     natus, ad Eleas melior quis surgere palmas:
     talis erat turmae ductor longaeuus Achivae.

   • c. 370 CE – 404 CE, Claudian, De Raptu Proserpinae 3.431:^[1]

     Quis currus? Ferus ipse quis est? Terraene, marisne
     incola? Quae volucrum deprendam signa rotarum?

     • 1922 translation by M. Platnauer

       What chariot was it? Who was that cruel ravisher? A denizen of earth or sea? What traces of his wingèd wheels can I discover?