wegnemen
Dutch
editEtymology
editFrom weg (“away”) + nemen (“to take”).
Pronunciation
editAudio: (file)
Verb
editwegnemen
- to take away
- Ze nam zijn speelgoed weg omdat hij stout was.
- She took away his toy because he was naughty.
Conjugation
edit| Conjugation of wegnemen (strong class 4, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | wegnemen | |||
| past singular | nam weg | |||
| past participle | weggenomen | |||
| infinitive | wegnemen | |||
| gerund | wegnemen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | neem weg | nam weg | wegneem | wegnam |
| 2nd person sing. (jij) | neemt weg, neem weg2 | nam weg | wegneemt | wegnam |
| 2nd person sing. (u) | neemt weg | nam weg | wegneemt | wegnam |
| 2nd person sing. (gij) | neemt weg | naamt weg | wegneemt | wegnaamt |
| 3rd person singular | neemt weg | nam weg | wegneemt | wegnam |
| plural | nemen weg | namen weg | wegnemen | wegnamen |
| subjunctive sing.1 | neme weg | name weg | wegneme | wegname |
| subjunctive plur.1 | nemen weg | namen weg | wegnemen | wegnamen |
| imperative sing. | neem weg | |||
| imperative plur.1 | neemt weg | |||
| participles | wegnemend | weggenomen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||