roofgier

Compound of roof (“theft, robbery”) or roven (“to rob”) +‎ gier (“vulture, desire”).

• IPA^(key): /ˈroːf.xiːr/
• Hyphenation: roof‧gier

roofgier m (plural roofgieren)

1. rapaciousness
2. (figurative, literary) vulture
   • 1815, Hendrik Tollens, ’s Konings komst tot den troon.‎^[1]:

     Helaas, gelijk door barre streken / Een kudde zonder herder graast, / En afdoolt, uit elkaar geweken, / Waar wolf en roofgier huilt en aast:

     Alas, like through barren regions / A flock grazes without a shepherd, / And wanders off, dispersed, / Where wolf and vulture howl and prey

3. rapacious person