svíða

See also: svida and sviđa

Faroese

svíða (third person singular past indicative sveið, third person plural past indicative sviðu, supine sviðið)

Conjugation of svíða (group v-35)
infinitive	svíða
supine	sviðið
participle (a26)¹	svíðandi	sviðin
	present	past
first singular	svíði	sveið
second singular	svíður	sveiðst
third singular	svíður	sveið
plural	svíða	sviðu
	imperative
singular	svíð!
plural	svíðið!
¹Only the past participle being declined.

svíða (strong verb, third-person singular past indicative sveið, third-person plural past indicative sviðu, supine sviðið)

svíða — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að svíða
supine (sagnbót)		sviðið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		svíðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég svíð	við svíðum	present (nútíð)	ég svíði	við svíðum
	þú svíður	þið svíðið		þú svíðir	þið svíðið
	hann, hún, það svíður	þeir, þær, þau svíða		hann, hún, það svíði	þeir, þær, þau svíði

past (þátíð)	ég sveið	við sviðum	past (þátíð)	ég sviði	við sviðum
	þú sveiðst	þið sviðuð		þú sviðir	þið sviðuð
	hann, hún, það sveið	þeir, þær, þau sviðu		hann, hún, það sviði	þeir, þær, þau sviðu

imperative (boðháttur)	svíð (þú)	svíðið (þið)
	svíddu	svíðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

svíðast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að svíðast
supine (sagnbót)		sviðist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		svíðandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég svíðst	við svíðumst	present (nútíð)	ég svíðist	við svíðumst
	þú svíðst	þið svíðist		þú svíðist	þið svíðist
	hann, hún, það svíðst	þeir, þær, þau svíðast		hann, hún, það svíðist	þeir, þær, þau svíðist

past (þátíð)	ég sveiðst	við sviðumst	past (þátíð)	ég sviðist	við sviðumst
	þú sveiðst	þið sviðust		þú sviðist	þið sviðust
	hann, hún, það sveiðst	þeir, þær, þau sviðust		hann, hún, það sviðist	þeir, þær, þau sviðust

imperative (boðháttur)	svíðst (þú)	svíðist (þið)
	svíðstu	svíðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sviðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sviðinn	sviðin	sviðið	sviðnir	sviðnar	sviðin
accusative (þolfall)	sviðinn	sviðna	sviðið	sviðna	sviðnar	sviðin
dative (þágufall)	sviðnum	sviðinni	sviðnu	sviðnum	sviðnum	sviðnum
genitive (eignarfall)	sviðins	sviðinnar	sviðins	sviðinna	sviðinna	sviðinna

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sviðni	sviðna	sviðna	sviðnu	sviðnu	sviðnu
accusative (þolfall)	sviðna	sviðnu	sviðna	sviðnu	sviðnu	sviðnu
dative (þágufall)	sviðna	sviðnu	sviðna	sviðnu	sviðnu	sviðnu
genitive (eignarfall)	sviðna	sviðnu	sviðna	sviðnu	sviðnu	sviðnu

Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)

svíða (singular past indicative sveið, plural past indicative sviðu, past participle sviðinn)

Conjugation of svíða — active (strong class 1)

Conjugation of svíða — mediopassive (strong class 1)

svíða in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.