spegla

Icelandic

From the noun spegill (“mirror”).

spegla (weak verb, third-person singular past indicative speglaði, supine speglað)

(transitive, with accusative) to reflect, to mirror (to present an identical, albeit reversed, image)
(reflexive, with accusative) to look at oneself in a mirror

spegla — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að spegla
supine (sagnbót)		speglað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		speglandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég spegla	við speglum	present (nútíð)	ég spegli	við speglum
	þú speglar	þið speglið		þú speglir	þið speglið
	hann, hún, það speglar	þeir, þær, þau spegla		hann, hún, það spegli	þeir, þær, þau spegli

past (þátíð)	ég speglaði	við spegluðum	past (þátíð)	ég speglaði	við spegluðum
	þú speglaðir	þið spegluðuð		þú speglaðir	þið spegluðuð
	hann, hún, það speglaði	þeir, þær, þau spegluðu		hann, hún, það speglaði	þeir, þær, þau spegluðu

imperative (boðháttur)	spegla (þú)	speglið (þið)
	speglaðu	spegliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

speglast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að speglast
supine (sagnbót)		speglast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		speglandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég speglast	við speglumst	present (nútíð)	ég speglist	við speglumst
	þú speglast	þið speglist		þú speglist	þið speglist
	hann, hún, það speglast	þeir, þær, þau speglast		hann, hún, það speglist	þeir, þær, þau speglist

past (þátíð)	ég speglaðist	við spegluðumst	past (þátíð)	ég speglaðist	við spegluðumst
	þú speglaðist	þið spegluðust		þú speglaðist	þið spegluðust
	hann, hún, það speglaðist	þeir, þær, þau spegluðust		hann, hún, það speglaðist	þeir, þær, þau spegluðust

imperative (boðháttur)	speglast (þú)	speglist (þið)
	speglastu	speglisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

speglaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	speglaður	spegluð	speglað	speglaðir	speglaðar	spegluð
accusative (þolfall)	speglaðan	speglaða	speglað	speglaða	speglaðar	spegluð
dative (þágufall)	spegluðum	speglaðri	spegluðu	spegluðum	spegluðum	spegluðum
genitive (eignarfall)	speglaðs	speglaðrar	speglaðs	speglaðra	speglaðra	speglaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	speglaði	speglaða	speglaða	spegluðu	spegluðu	spegluðu
accusative (þolfall)	speglaða	spegluðu	speglaða	spegluðu	spegluðu	spegluðu
dative (þágufall)	speglaða	spegluðu	speglaða	spegluðu	spegluðu	spegluðu
genitive (eignarfall)	speglaða	spegluðu	speglaða	spegluðu	spegluðu	spegluðu

See the etymology of the corresponding lemma form.

spegla

spegla

spegel (“mirror”) +‎ -a

spegla (present speglar, preterite speglade, supine speglat, imperative spegla)

Conjugation of spegla (weak)

	Active		Passive
Infinitive	spegla		speglas
Supine	speglat		speglats
Imperative	spegla		—
Imper. plural¹	speglen		—
	Present	Past	Present	Past
Indicative	speglar	speglade	speglas	speglades
Ind. plural¹	spegla	speglade	speglas	speglades
Subjunctive²	spegle	speglade	spegles	speglades
	Participles
Present participle	speglande
Past participle	speglad
¹ Archaic. ² Dated. See the appendix on Swedish verbs.