schijten

From Middle Dutch schiten, from Old Dutch *skītan, from Proto-West Germanic *skītan, from Proto-Germanic *skītaną, from Proto-Indo-European *skeyd-, *sḱeyd- (“to part with, separate, cut off”).

• IPA^(key): /ˈsxɛi̯.tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: schij‧ten
• Rhymes: -ɛi̯tən

schijten

1. (vulgar) to shit, to poop

   Synonyms: poepen, kakken, ontlasten, drukken, een bruine trui breien

   Ik heb na die curry van gisteren de hele dag lopen schijten. ― After yesterday's curry I spent the whole day pooping.

• Berbice Creole Dutch: sketi