opora

Inherited from Proto-Slavic *opora. By surface analysis, deverbal from opřít.

• IPA^(key): [ˈopora]

• Audio:

  (file)

opora f

1. support

   poskytovat oporu ― to provide support

   nalézt oporu ― to find support

   získat oporu ― to get a foothold

• “opora”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
• “opora”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
• “opora”, in Internetová jazyková příručka (in Czech)

Inherited from Proto-Slavic *o(b)pora. By surface analysis, deverbal from oprzeć. First attested in the 15th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔpɔra/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔpɔra/

opora f

1. (attested in Lesser Poland, hapax) benefit; advantage
   • 1895 [Fifteenth century], Franciszek Piekosiński, editor, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich. Kodeks Działyńskich I‎^[1], Lesser Poland, page 3:

     Przeto... z dobrym rozmyslem dla pokoyv pospolnego y opory kosczelney, mocza szlvbv obv stron vkladamy myedzy panem krolem a tesz byskvpem

     [Przeto... z dobrym rozmysłem dla pokoju pospolnego i opory kościelnej, mocą ślubu obu stron układamy miedzy panem krolem a też biskupem]

• Polish: opora

• Boryś, Wiesław (2005) “opór”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “opora”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish opora. By surface analysis, deverbal from oprzeć.

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔra
• Syllabification: o‧po‧ra

opora f

1. (archaic) support (that on which something rests)
2. (archaic) obstacle (that which is in the way)

   Synonym: przeszkoda

• opora in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “opora”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “opora”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “opora”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “opora”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 808

opora

1. inflection of opor:
   1. feminine nominative/vocative singular
   2. indefinite masculine/neuter genitive singular
   3. indefinite animate masculine accusative singular
   4. neuter nominative/accusative/vocative plural