onverzettelijk

Dutch

From on (“un-”) +‎ verzetten (“to resist”) +‎ -lijk.

onverzettelijk (comparative onverzettelijker, superlative onverzettelijkst)

Declension of onverzettelijk
uninflected	onverzettelijk
inflected	onverzettelijke
comparative	onverzettelijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		onverzettelijk	onverzettelijker	het onverzettelijkst het onverzettelijkste
indefinite	m./f. sing.	onverzettelijke	onverzettelijkere	onverzettelijkste
	n. sing.	onverzettelijk	onverzettelijker	onverzettelijkste
	plural	onverzettelijke	onverzettelijkere	onverzettelijkste
definite		onverzettelijke	onverzettelijkere	onverzettelijkste
partitive		onverzettelijks	onverzettelijkers	—