kinderlijk
Dutch
editEtymology 1
editFrom kinder (“child”, obsolete singly inflected plural) + -lijk (“-like”, adjectival suffix indicating similarity).
Pronunciation
editAdjective
editkinderlijk (comparative kinderlijker, superlative kinderlijkst)
Declension
editDeclension of kinderlijk | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | kinderlijk | |||
inflected | kinderlijke | |||
comparative | kinderlijker | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | kinderlijk | kinderlijker | het kinderlijkst het kinderlijkste | |
indefinite | m./f. sing. | kinderlijke | kinderlijkere | kinderlijkste |
n. sing. | kinderlijk | kinderlijker | kinderlijkste | |
plural | kinderlijke | kinderlijkere | kinderlijkste | |
definite | kinderlijke | kinderlijkere | kinderlijkste | |
partitive | kinderlijks | kinderlijkers | — |
Descendants
edit- Negerhollands: kindlik
Etymology 2
editFrom kinder (“child”, obsolete singly inflected plural) + lijk (“corpse, body”).
Pronunciation
editNoun
editkinderlijk n (plural kinderlijken, diminutive kinderlijkje n)