[go: up one dir, main page]
Wiktionary

duk

See also: dük, dûk, dúḵ, -duk, and -dük

Albanian

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

See medio-passive voice form duket (“it seems like, appears like”).

Noun

edit

duk

  1. virtue
  2. attribute

Verb

edit

duk (aorist duk, participle dukur), active voice

  1. it seemed
  2. it looked like
  3. it appeared

Conjugation

edit
conjugation of duk (active voice)
participle
(pjesorja) 		dukur
gerund — present
(përcjellorja — koha e tashme) 		duke dukur
gerund — perfect
(përcjellorja — koha e kryer) 		duke pasë dukur
infinitive — present)
(paskajorja — koha e tashme) 		për të dukur
infinitive — perfect)
(paskajorja — koha e kryer) 		për të pasë dukur
singular
(numri njëjës) 		plural
(numri shumës)
1st person
(veta e parë) 		2nd person
(veta e dytë) 		3rd person
(veta e tretë) 		1st person
(veta e parë) 		2nd person
(veta e dytë) 		3rd person
(veta e tretë)
indicative
(mënyra dëftore) 		unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present
(koha e tashme) 		duk duk duk dukim dukni dukin
continuous present
(koha e tashme e vazhdueshme) 		po duk po duk po duk po dukim po dukni po dukin
imperfect
(koha e pakryer) 		dukja dukje dukte duknim duknit duknin
continuous imperfect
(koha e pakryer e vazhdueshme) 		po dukja po dukje po dukte po duknim po duknit po duknin
aorist
(koha e kryer e thjeshtë) 		duka duke duk dukëm dukët dukën
perfect
(koha e kryer) 		kam dukur ke dukur ka dukur kemi dukur keni dukur kanë dukur
past perfect I
(koha e kryer e tejshkuar I) 		kisha dukur kishe dukur kishte dukur kishim dukur kishit dukur kishin dukur
past perfect II
(koha e kryer e tejshkuar II) 		pata dukur pate dukur pat(i) dukur patëm dukur patët dukur patën dukur
future I
(koha e ardhme I) 		do të duk do të dukësh do të dukë do të dukim do të dukni do të dukin
future II
(koha e ardhme II) 		kam për të dukur ke për të dukur ka për të dukur kemi për të dukur keni për të dukur kanë për të dukur
future perfect I
(koha e ardhme e përparme I) 		do të kem dukur do të kesh dukur do të ke dukur do të kemi dukur do të keni dukur do të kenë dukur
future perfect II
(koha e ardhme e përparme II) 		kam për të pasë dukur ke për të pasë dukur ka për të pasë dukur kemi për të pasë dukur keni për të pasë dukur kanë për të pasë dukur
subjunctive
(mënyra lidhore) 		unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present
(koha e tashme) 		të duk të dukesh të dukë të dukim të dukni të dukin
imperfect
(koha e pakryer) 		të dukja të dukje të dukte të duknim të duknit të duknin
perfect
(koha e kryer) 		të kem dukur të kesh dukur të ketë dukur të kemi dukur të keni dukur të kenë dukur
past perfect
(koha e kryer e tejshkuar) 		të kisha dukur të kishe dukur të kishte dukur të kishim dukur të kishit dukur të kishin dukur
conditional
(mënyra kushtore) 		unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present
(koha e tashme) 		do të dukja do të dukje do të dukte do të duknim do të duknit do të duknin
perfect
(koha e kryer) 		do të kisha dukur do të kishe dukur do të kishte dukur do të kishim dukur do të kishit dukur do të kishin dukur
optative
(mënyra dëshirore) 		unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present
(koha e tashme) 		duksha duksh duktë dukshim dukshi dukshin
perfect
(koha e kryer) 		paça dukur paç dukur pastë dukur paçim dukur paçi dukur paçin dukur
admirative
(mënyra habitore) 		unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present
(koha e tashme) 		dukam duke duka dukemi dukeni dukan
imperfect
(koha e pakryer) 		dukësha dukëshe dukësh / dukej dukëshim dukëshit dukëshin
perfect
(koha e kryer) 		paskam dukur paske dukur paska dukur paskemi dukur paskeni dukur paskan dukur
pluperfect
(koha e kryer) 		paskësha dukur paskëshe dukur paskësh dukur / paskej dukur paskëshim dukur paskëshit dukur paskëshin dukur
imperative
(mënyra urdhërore) 		— ti — — ju —
— Duk! / Dok!* — — Dukni! / Dokni!* —
imperative — negatory
(mënyra urdhërore — mohor) 		— ti — — ju —
— Mos duk! / Mos duk!* — — Mos dukni! / Mos dokni!* —

(*): Gheg forms

Antonyms

edit

Derived terms

edit
edit

Basque

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /duk/ [d̪uk]
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -uk
  • Hyphenation: duk

Verb

edit

duk

  1. Informal second-person singular masculine (hik), taking third-person singular (hura) as direct object, present indicative form of izan.
  2. Masculine allocutive form of da.

Usage notes

edit

Linguistically, this verb form can be seen as belonging to the reconstructed citation form edun instead of izan.

Danish

edit

Verb

edit

duk

  1. imperative of dukke

Indonesian

edit
 
Indonesian Wikipedia has an article on:
Wikipedia id

Etymology

edit

From Dutch doek, from Middle Dutch doec, from Old Dutch *duok, from Proto-Germanic *dōkaz.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /dʊk̚/
  • Hyphenation: duk

Noun

edit

duk (first-person possessive dukku, second-person possessive dukmu, third-person possessive duknya)

  1. a piece of cloth:
    1. cloth menstrual pad.
    2. (surgery, colloquial) drape.
edit

Further reading

edit

Malay

edit

Etymology

edit

Clipping of duduk.

Pronunciation

edit

Verb

edit

duk

  1. Alternative form of duduk.

Further reading

edit

Mauritian Creole

edit

Noun

edit

duk

  1. Alternative spelling of douk

Middle English

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Borrowed from Old French duc, from Latin dux.

Pronunciation

edit

Noun

edit

duk (plural dukes)

  1. leader, guide, boss
  2. commander, general
  3. noble, lord (especially of high rank)
  4. duke (rank of nobility)
    • p. 1154, “AD 1129”, in Anglo-Saxon Chronicle (MS. Laud Misc. 636, continuation), Peterborough, folio 87, verso; republished at Oxford: Digital Bodleian, 2018 February 8:
      ſe an ƿæſ ᵹehaten petruſ · he ƿæſ munec of clunni ·⁊ ƿeaſ boren of þa ricceſte men of rome · mid him helden ða of rome ·⁊ ſe duc of ſicilie ·
      One was called Peter; he was a monk from Cluny who was descended from Rome's most powerful men. The people of Rome and the duke of Sicily sided with him.
edit

Descendants

edit
  • English: duke
  • Scots: duik, duke
  • → Breton: duk
  • → Cornish: duk
  • → Irish: diúc
  • → Manx: duic
  • → Scottish Gaelic: diùc
  • → Welsh: dug

References

edit

Norwegian Bokmål

edit
 
Norwegian Wikipedia has an article on:
Wikipedia no

Etymology

edit

From Old Norse dúkr and Middle Low German duk.

Noun

edit

duk m (definite singular duken, indefinite plural duker, definite plural dukene)

  1. a cloth, tablecloth, altar cloth, dropcloth etc.
  2. canvas, tarpaulin
  3. bandana, handkerchief
  4. metal sieve

Derived terms

edit

References

edit

Norwegian Nynorsk

edit

Etymology

edit

From Old Norse dúkr and Middle Low German duk.

Noun

edit

duk m (definite singular duken, indefinite plural dukar, definite plural dukane)

  1. a cloth, tablecloth, altar cloth, dropcloth etc.
  2. canvas, tarpaulin
  3. bandana, handkerchief
  4. metal sieve

Derived terms

edit

References

edit

Old Javanese

edit

Etymology

edit

Inherited from Proto-Austronesian *-Cuk.

Pronunciation

edit

Noun

edit

duk

  1. stab, thrust
  2. while
  3. (black) fibre of the sugar palm

Derived terms

edit

Adverb

edit

duk

  1. just while

Further reading

edit
  • "duk" in P.J. Zoetmulder with the collaboration of S.O. Robson, Old Javanese-English Dictionary. 's-Gravenhage: M. Nijhoff, 1982.

Pangutaran Sama

edit

Noun

edit

duk

  1. garbage

Polish

edit

Etymology

edit

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium. Particularly: “Ciszewski points to Bruckner Prace fil. VI page 625 and duczaja”)

Pronunciation

edit
 

Noun

edit

duk m inan

  1. (Far Masovian) hole in a tree caused by decay
  2. (Far Masovian) barrel for holding grain

Further reading

edit
  • Stanisław Ciszewski (1909) “duk”, in “Przyczynek do słownika gwary mazowieckiej”, in Prace Filologiczne (in Polish), volume 7, z. 1, Warsaw: skł. gł. w Księgarni E. Wende i Ska, page 205

Swedish

edit

Etymology

edit

From Old Norse dúkr, from Proto-Germanic *dōkaz, from Proto-Indo-European *dwōg-, *dwōk-.

Pronunciation

edit

Noun

edit

duk c

  1. tablecloth; a piece of cloth used for protection of a table or for decoration

Declension

edit
Declension of duk
nominative genitive
singular indefinite duk duks
definite duken dukens
plural indefinite dukar dukars
definite dukarna dukarnas
edit

Further reading

edit

Uzbek

edit
 
Uzbek Wikipedia has an article on:
Wikipedia uz

Etymology

edit

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

edit

duk (plural duklar)

  1. rapping, banging, tapping, thumping noise
  2. spindle
    Synonym: yig

Declension

edit
Declension of duk
singular plural
nominative duk duklar
genitive dukning duklarning
dative dukka duklarga
definite accusative dukni duklarni
locative dukda duklarda
ablative dukdan duklardan
similative dukdek duklardek

* Note: The type of possessive is not specified.

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=duk&oldid=82604071"