beduidend
Dutch
editEtymology
editFrom beduiden.
Pronunciation
editAdjective
editbeduidend (comparative beduidender, superlative beduidendst)
Declension
editDeclension of beduidend | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | beduidend | |||
inflected | beduidende | |||
comparative | beduidender | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | beduidend | beduidender | het beduidendst het beduidendste | |
indefinite | m./f. sing. | beduidende | beduidendere | beduidendste |
n. sing. | beduidend | beduidender | beduidendste | |
plural | beduidende | beduidendere | beduidendste | |
definite | beduidende | beduidendere | beduidendste | |
partitive | beduidends | beduidenders | — |
Antonyms
editDerived terms
editParticiple
editbeduidend
Declension
editDeclension of beduidend | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | beduidend | |||
inflected | beduidende | |||
positive | ||||
predicative/adverbial | beduidend beduidende | |||
indefinite | m./f. sing. | beduidende | ||
n. sing. | beduidend | |||
plural | beduidende | |||
definite | beduidende | |||
partitive | beduidends |