[go: up one dir, main page]

Dutch

edit

Etymology

edit

From be- +‎ weiden.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /bəˈʋɛi̯də(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: be‧wei‧den
  • Rhymes: -ɛi̯dən

Verb

edit

beweiden

  1. (transitive) to graze, to make animals graze on

Conjugation

edit
Conjugation of beweiden (weak, prefixed)
infinitive beweiden
past singular beweidde
past participle beweid
infinitive beweiden
gerund beweiden n
present tense past tense
1st person singular beweid beweidde
2nd person sing. (jij) beweidt, beweid2 beweidde
2nd person sing. (u) beweidt beweidde
2nd person sing. (gij) beweidt beweidde
3rd person singular beweidt beweidde
plural beweiden beweidden
subjunctive sing.1 beweide beweidde
subjunctive plur.1 beweiden beweidden
imperative sing. beweid
imperative plur.1 beweidt
participles beweidend beweid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

edit