afslaan

Dutch

From Middle Dutch afslaen. Equivalent to af +‎ slaan.

afslaan

(transitive) to decline, to reject
Hij heeft het aanbod afgeslagen.
He rejected the offer.
(intransitive) to halt, to stop, to switch off
De motor is afgeslagen.
The engine has turned off.
(intransitive) to turn, to take off in a direction perpendicular to the one one was travelling in before
Sla bij de volgende kruising links af.
At the next intersection, turn left.
(transitive) to strike off
(transitive, dialectal) to beat up
Synonyms: aframmelen, afranselen

Conjugation of afslaan (strong class 6, irregular, separable)
infinitive	afslaan
past singular	sloeg af
past participle	afgeslagen
infinitive	afslaan
gerund	afslaan n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	sla af	sloeg af	afsla	afsloeg
2nd person sing. (jij)	slaat af, sla af²	sloeg af	afslaat	afsloeg
2nd person sing. (u)	slaat af	sloeg af	afslaat	afsloeg
2nd person sing. (gij)	slaat af	sloegt af	afslaat	afsloegt
3rd person singular	slaat af	sloeg af	afslaat	afsloeg
plural	slaan af	sloegen af	afslaan	afsloegen

subjunctive sing.¹	sla af	sloege af	afsla	afsloege
subjunctive plur.¹	slaan af	sloegen af	afslaan	afsloegen

imperative sing.	sla af
imperative plur.¹	slaat af

participles	afslaand	afgeslagen
¹⁾ Archaic. ²⁾ In case of inversion.