aankomen

Dutch

From Middle Dutch aencomen. Equivalent to aan +‎ komen.

aankomen

(intransitive) to arrive
Synonyms: arriveren, bereiken

Hij komt morgen aan op het vliegveld.
He will arrive tomorrow at the airport.
(intransitive or impersonal) to depend [with op ‘on’]
Synonym: afhangen

Uiteindelijk kwam de wedstrijd toch op de nieuwe spits aan.
In the end the match had to be decided by the new forward.

Nu zal het op haar aankomen.
Now it will depend on her.
(intransitive) to gain weight
Antonym: afvallen

De kinderen waren erg veel aangekomen tijdens de vakantie.
The children had gained a lot of weight during the holidays.
(intransitive, obsolete) to grow
Synonyms: groeien, wassen
(unaccusative, with indirect object, archaic) to be acquired

Conjugation of aankomen (strong class 4, irregular, separable)
infinitive	aankomen
past singular	kwam aan
past participle	aangekomen
infinitive	aankomen
gerund	aankomen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kom aan	kwam aan	aankom	aankwam
2nd person sing. (jij)	komt aan, kom aan²	kwam aan	aankomt	aankwam
2nd person sing. (u)	komt aan	kwam aan	aankomt	aankwam
2nd person sing. (gij)	komt aan	kwaamt aan	aankomt	aankwaamt
3rd person singular	komt aan	kwam aan	aankomt	aankwam
plural	komen aan	kwamen aan	aankomen	aankwamen

subjunctive sing.¹	kome aan	kwame aan	aankome	aankwame
subjunctive plur.¹	komen aan	kwamen aan	aankomen	aankwamen

imperative sing.	kom aan
imperative plur.¹	komt aan

participles	aankomend	aangekomen
¹⁾ Archaic. ²⁾ In case of inversion.