anguipes

From anguis +‎ pēs.

• (Classical Latin) IPA^(key): /ˈan.ɡʷi.peːs/, [ˈäŋɡʷɪpeːs̠]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): /ˈan.ɡwi.pes/, [ˈäŋɡwipes]

anguipēs (genitive anguipedis); third-declension one-termination adjective

1. serpent-footed
   • 8 CE, Ovid, Metamorphoses 1.184:

     Ergo ubi marmoreo superi sedere recessu, celsior ipse loco sceptroque innixus eburno terrificam capitis concussit terque quaterque caesariem, cum qua terram, mare, sidera movit. talibus inde modis ora indignantia solvit: 'non ego pro mundi regno magis anxius illa tempestate fui, qua centum quisque parabat inicere anguipedum captivo bracchia caelo. nam quamquam ferus hostis erat, tamen illud ab uno corpore et ex una pendebat origine bellum; nunc mihi qua totum Nereus circumsonat orbem, perdendum est mortale genus: per flumina iuro infera sub terras Stygio labentia luco! cuncta prius temptanda, sed inmedicabile curae ense recidendum, ne pars sincera trahatur. sunt mihi semidei, sunt, rustica numina, nymphae faunique satyrique et monticolae silvani; quos quoniam caeli nondum dignamur honore, quas dedimus, certe terras habitare sinamus. an satis, o superi, tutos fore creditis illos, cum mihi, qui fulmen, qui vos habeoque regoque, struxerit insidias notus feritate Lycaon?'

Third-declension one-termination adjective.

• “anguipes”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• anguipes in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.