-είο

• IPA^(key): /ˈi.o/
• Hyphenation: -εί‧ο

Learned borrowing from Ancient Greek -εῖον (-eîon). Often found already in ancient words, or used to create new modern terms.

-είο • (-eío) n

1. denotes a relationship with a place, building, etc
   1. added to the stem of a noun

      Synonym: (colloquial or demotic) -ειό (-eió)

      ‎ιατρός (iatrós, “doctor”) + ‎-είο (-eío) → ‎ιατρείο (iatreío, “doctor's surgery”)

      νεκρός (nekrós, “dead”) + ‎τάφος (táfos, “grave”) + ‎-είο (-eío) → ‎νεκροταφείο (nekrotafeío, “cemetery”)

      έλαιο (élaio, “oil”) + ‎τρίβω (trívo, “to grind”) + ‎-είο (-eío) → ‎ελαιοτριβείο (elaiotriveío, “olive press”)

      άρτος (ártos, “bread”) + ‎πωλώ (poló, “to sell”) + ‎-είο (-eío) → ‎αρτοπωλείο (artopoleío, “bread shop”)

   2. added to the stem of a verb

      ‎κυβερν(άω, -ώ) (kyvern(áo, -ó), “govern”) + ‎-είο (-eío) → ‎κυβερνείο (kyverneío, “government house”)

2. (by extension) the service based in this building

• Esperanto: -ejo

Inflection form of -είος (-eíos).

-είο • (-eío) m

1. Accusative singular form of -είoς (-eíos).

• -είο, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language