κόπτω

Ancient Greek

Etymology

Probably a yod-present formation from a Proto-Indo-European *(s)kop- (“to strike, to beat”) (though there is a chance that the word is a substrate borrowing).

Cognate with Lithuanian kàpti (“to hew, fell”), kaplỹs (“hatchet”), Albanian kep (“to hew, chisel”), Proto-Slavic *kopàti (“to dig”);^[1] compare also perhaps Old Church Slavonic скопити (skopiti, “castrate”), Old High German happa (“scythe”), English hatchet.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kóp.tɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkop.to/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkop.to/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkop.to/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkop.to/

Verb

κόπτω • (kóptō)

(transitive) to strike; cut; shake
1. (transitive) to knock
  - 2022 May 18, Seumas Macdonald, chapter 5, in Linguae Graecae Per Se Illustrata‎^[1]:
    ἰδού, ἔστιν ἀνήρ πρὸς τῇ θύρᾳ. ἐκεῖνος οὖν κόπτει.
    idoú, éstin anḗr pròs têi thúrāi. ekeînos oûn kóptei.
    Look, there is a man by the door. He then knocks.

Inflection

Present: κόπτω, κόπτομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κόπτω	κόπτεις	κόπτει	κόπτετον	κόπτετον	κόπτομεν	κόπτετε	κόπτουσῐ(ν)
	subjunctive	κόπτω	κόπτῃς	κόπτῃ	κόπτητον	κόπτητον	κόπτωμεν	κόπτητε	κόπτωσῐ(ν)
	optative	κόπτοιμῐ	κόπτοις	κόπτοι	κόπτοιτον	κοπτοίτην	κόπτοιμεν	κόπτοιτε	κόπτοιεν
	imperative		κόπτε	κοπτέτω	κόπτετον	κοπτέτων		κόπτετε	κοπτόντων
middle/ passive	indicative	κόπτομαι	κόπτῃ, κόπτει	κόπτεται	κόπτεσθον	κόπτεσθον	κοπτόμεθᾰ	κόπτεσθε	κόπτονται
	subjunctive	κόπτωμαι	κόπτῃ	κόπτηται	κόπτησθον	κόπτησθον	κοπτώμεθᾰ	κόπτησθε	κόπτωνται
	optative	κοπτοίμην	κόπτοιο	κόπτοιτο	κόπτοισθον	κοπτοίσθην	κοπτοίμεθᾰ	κόπτοισθε	κόπτοιντο
	imperative		κόπτου	κοπτέσθω	κόπτεσθον	κοπτέσθων		κόπτεσθε	κοπτέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κόπτειν				κόπτεσθαι
participle	m	κόπτων				κοπτόμενος
	f	κόπτουσᾰ				κοπτομένη
	n	κόπτον				κοπτόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔκοπτον, ἐκοπτόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκοπτον	ἔκοπτες	ἔκοπτε(ν)	ἐκόπτετον	ἐκοπτέτην	ἐκόπτομεν	ἐκόπτετε	ἔκοπτον
middle/ passive	indicative	ἐκοπτόμην	ἐκόπτου	ἐκόπτετο	ἐκόπτεσθον	ἐκοπτέσθην	ἐκοπτόμεθᾰ	ἐκόπτεσθε	ἐκόπτοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κόψω, κόψομαι, κοπήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κόψω	κόψεις	κόψει	κόψετον	κόψετον	κόψομεν	κόψετε	κόψουσῐ(ν)
active	optative	κόψοιμῐ	κόψοις	κόψοι	κόψοιτον	κοψοίτην	κόψοιμεν	κόψοιτε	κόψοιεν
middle	indicative	κόψομαι	κόψῃ, κόψει	κόψεται	κόψεσθον	κόψεσθον	κοψόμεθᾰ	κόψεσθε	κόψονται
middle	optative	κοψοίμην	κόψοιο	κόψοιτο	κόψοισθον	κοψοίσθην	κοψοίμεθᾰ	κόψοισθε	κόψοιντο
passive	indicative	κοπήσομαι	κοπήσῃ	κοπήσεται	κοπήσεσθον	κοπήσεσθον	κοπησόμεθᾰ	κοπήσεσθε	κοπήσονται
passive	optative	κοπησοίμην	κοπήσοιο	κοπήσοιτο	κοπήσοισθον	κοπησοίσθην	κοπησοίμεθᾰ	κοπήσοισθε	κοπήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κόψειν			κόψεσθαι		κοπήσεσθαι
participle	m	κόψων			κοψόμενος		κοπησόμενος
	f	κόψουσᾰ			κοψομένη		κοπησομένη
	n	κόψον			κοψόμενον		κοπησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔκοψᾰ, ἐκοψᾰ́μην, ἐκόπην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκοψᾰ	ἔκοψᾰς	ἔκοψε(ν)	ἐκόψᾰτον	ἐκοψᾰ́την	ἐκόψᾰμεν	ἐκόψᾰτε	ἔκοψᾰν
	subjunctive	κόψω	κόψῃς	κόψῃ	κόψητον	κόψητον	κόψωμεν	κόψητε	κόψωσῐ(ν)
	optative	κόψαιμῐ	κόψειᾰς, κόψαις	κόψειε(ν), κόψαι	κόψαιτον	κοψαίτην	κόψαιμεν	κόψαιτε	κόψειᾰν, κόψαιεν
	imperative		κόψον	κοψᾰ́τω	κόψᾰτον	κοψᾰ́των		κόψᾰτε	κοψᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκοψᾰ́μην	ἐκόψω	ἐκόψᾰτο	ἐκόψᾰσθον	ἐκοψᾰ́σθην	ἐκοψᾰ́μεθᾰ	ἐκόψᾰσθε	ἐκόψᾰντο
	subjunctive	κόψωμαι	κόψῃ	κόψηται	κόψησθον	κόψησθον	κοψώμεθᾰ	κόψησθε	κόψωνται
	optative	κοψαίμην	κόψαιο	κόψαιτο	κόψαισθον	κοψαίσθην	κοψαίμεθᾰ	κόψαισθε	κόψαιντο
	imperative		κόψαι	κοψᾰ́σθω	κόψᾰσθον	κοψᾰ́σθων		κόψᾰσθε	κοψᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκόπην	ἐκόπης	ἐκόπη	ἐκόπητον	ἐκοπήτην	ἐκόπημεν	ἐκόπητε	ἐκόπησᾰν
	subjunctive	κοπῶ	κοπῇς	κοπῇ	κοπῆτον	κοπῆτον	κοπῶμεν	κοπῆτε	κοπῶσῐ(ν)
	optative	κοπείην	κοπείης	κοπείη	κοπεῖτον, κοπείητον	κοπείτην, κοπειήτην	κοπεῖμεν, κοπείημεν	κοπεῖτε, κοπείητε	κοπεῖεν, κοπείησᾰν
	imperative		κόπηθῐ	κοπήτω	κόπητον	κοπήτων		κόπητε	κοπέντων
		active			middle		passive
infinitive		κόψαι			κόψᾰσθαι		κοπῆναι
participle	m	κόψᾱς			κοψᾰ́μενος		κοπείς
	f	κόψᾱσᾰ			κοψᾰμένη		κοπεῖσᾰ
	n	κόψᾰν			κοψᾰ́μενον		κοπέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: κέκοφᾰ, κέκομμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέκοφᾰ	κέκοφᾰς	κέκοφε(ν)	κεκόφᾰτον	κεκόφᾰτον	κεκόφᾰμεν	κεκόφᾰτε	κεκόφᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκόφω	κεκόφῃς	κεκόφῃ	κεκόφητον	κεκόφητον	κεκόφωμεν	κεκόφητε	κεκόφωσῐ(ν)
	optative	κεκόφοιμῐ, κεκοφοίην	κεκόφοις, κεκοφοίης	κεκόφοι, κεκοφοίη	κεκόφοιτον	κεκοφοίτην	κεκόφοιμεν	κεκόφοιτε	κεκόφοιεν
	imperative		κέκοφε	κεκοφέτω	κεκόφετον	κεκοφέτων		κεκόφετε	κεκοφόντων
middle/ passive	indicative	κέκομμαι	κέκοψαι	κέκοπται	κέκοφθον	κέκοφθον	κεκόμμεθᾰ	κέκοφθε	κεκόπᾰται
	subjunctive	κεκομμένος ὦ	κεκομμένος ᾖς	κεκομμένος ᾖ	κεκομμένω ἦτον	κεκομμένω ἦτον	κεκομμένοι ὦμεν	κεκομμένοι ἦτε	κεκομμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκομμένος εἴην	κεκομμένος εἴης	κεκομμένος εἴη	κεκομμένω εἴητον/εἶτον	κεκομμένω εἰήτην/εἴτην	κεκομμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκομμένοι εἴητε/εἶτε	κεκομμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κέκοψο	κεκόφθω	κέκοφθον	κεκόφθων		κέκοφθε	κεκόφθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκοφέναι				κεκόφθαι
participle	m	κεκοφώς				κεκομμένος
	f	κεκοφυῖᾰ				κεκομμένη
	n	κεκοφός				κεκομμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future perfect: κεκόψομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κεκόψομαι	κεκόψῃ, κεκόψει	κεκόψεται	κεκόψεσθον	κεκόψεσθον	κεκοψόμεθᾰ	κεκόψεσθε	κεκόψονται
middle/ passive	optative	κεκοψοίμην	κεκόψοιο	κεκόψοιτο	κεκόψοισθον	κεκοψοίσθην	κεκοψοίμεθᾰ	κεκόψοισθε	κεκόψοιντο
						middle/passive
infinitive						κεκόψεσθαι
participle	m					κεκοψόμενος
	f					κεκοψομένη
	n					κεκοψόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

κόμμα (kómma)
κοπίς (kopís)

Descendants

Byzantine Greek: κόβω (kóbō)
- Greek: κόβω (kóvo)
Mariupol Greek: ко́фту (kóftu)
→ Greek: κόπτω (kópto)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “κόπτω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 748-9

Greek

Etymology

This form was a learned borrowing from Ancient Greek κόπτω (kóptō) found in Katharevousa; compare the inherited doublet κόβω (kóvo).

Pronunciation

IPA^(key): /ˈko.pto/
Hyphenation: κό‧πτω

Verb

κόπτω • (kópto) (past έκοψα, passive κόπτομαι)

(dated) Alternative form of κόβω (kóvo)

Conjugation

See compounds
See κόβω (kóvo)
See the passive κόπτομαι (kóptomai)

Related terms

απρόσκοπτος (apróskoptos, “unhindered”, adjective)
καφεκοπτείο (kafekopteío)
κοπτήρας m (koptíras, “incisor”)
κοπτήριο n (koptírio)
κόπτης m (kóptis, “cutter, wire cutter”)
Κόπτης m (Kóptis, “Copt”)
κοπτικός (koptikós)
κοπτοράπτης m (koptoráptis)
νυχοκόπτης m (nychokóptis)
χαρτοκόπτης m (chartokóptis)
χαρτοκοπτική f (chartokoptikí)
χρονοδιακόπτης m (chronodiakóptis)
and see: κόβω (kóvo)

compounds and derivatives

ανακόπτω (anakópto, “to halt”)
αποκόπτω (apokópto, “to cut off, sever”)
διακόπτω (diakópto, “to interrupt; terminate”)
περικόπτω (perikópto, “to trim; slash”)
προσκόπτω (proskópto, “to meet with difficulties”)
συγκόπτω (sygkópto, “to shorten, abridge”)

[1] Beekes, Robert S. P. (2010) “κόπτω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 748-9

[1]

κόπτω

Contents

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Inflection

Derived terms

Descendants

References

Further reading

Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Related terms