Åtsel

Åtsel eller kadaver er kroppane til daude dyr eller gamle, delvis nedbrotne lik av menneske.

Åtsel kan vera rester av måltid jaktande predatorar har nedlagt, eller det kan vera snakk om sjølvdaude dyr eller ofre for ulukker. Dei er viktige næringskjelder for kjøtetarar og altetarar i mange økosystem; dyr som et dei vert gjerne omtala som åtseletarar.

Åtsel tek til å rotna frå augeblikket dyret døyr, med alt det inneber av bakterievekst. Ikkje lenge etter at dyret har døydd, vil dette gje kadaveret ei ubehageleg lukt, hovudsakleg forårsaka av stoffa putrescin og kadaverin, som tiltrekker åtseletande insekt. Somme plantar og sopp etterliknar lukta av åtsel for å trekka til seg insekt som kan hjelpa dei å formeira seg. Døme på dette er mellom anna åtselsopp og verdas største blome, Rafflesia.

Mange åtsel kan bera smitte for farlege sjukdommar, sjølv om dyret kanskje var friskt då det levde. Ein bør ikkje handtera dei utan gode hanskar, og når ein er ferdig bør ein gjera seg flid med å vaska hendene. Mange stader kan det å sjå, ta på eller eta åtsel vera knytt til tabu.

Ordet åtsel eller etsel er avleitt frå rota åt (jf. gno. æzli «føde, mat») og heng saman med ord som ete og åte .^[1] Ordet kadaver kjem frå latin cadaver som er avleitt frå cadere, 'falle'.^[2] Slik vil mange bruke ordet kadaver om eit daudt dyr i seg sjølv, medan dei bruker ordet åtsel det daude dyret som mat for åtseletarar.