επιμελής
Jump to navigation
Jump to search
Greek
[edit]Etymology
[edit]Learned borrowing from Ancient Greek ἐπιμελής (epimelḗs).[1]
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]επιμελής • (epimelís) m (feminine επιμελής, neuter επιμελές)
Declension
[edit]Declension of επιμελής
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | επιμελής • | επιμελής • | επιμελές • | επιμελείς • | επιμελείς • | επιμελή • |
| genitive | επιμελούς • / επιμελή • | επιμελούς • | επιμελούς • | επιμελών • | επιμελών • | επιμελών • |
| accusative | επιμελή • | επιμελή • | επιμελές • | επιμελείς • | επιμελείς • | επιμελή • |
| vocative | επιμελή • / επιμελής • | επιμελής • | επιμελές • | επιμελείς • | επιμελείς • | επιμελή • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο επιμελής, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο επιμελής, etc.) | |||||
Derived terms
[edit]- επιμελώς (epimelós)
Related terms
[edit]- επιμέλεια f (epiméleia)
- επιμελητεία f (epimeliteía)
- επιμελητήριο n (epimelitírio)
- επιμελητής m (epimelitís), επιμελήτρια f (epimelítria)
- επιμελούμαι (epimeloúmai)
References
[edit]- ^ επιμελής, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language