uitbrengen
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]uitbrengen
Conjugation
[edit]| Conjugation of uitbrengen (weak with past in -cht, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitbrengen | |||
| past singular | bracht uit | |||
| past participle | uitgebracht | |||
| infinitive | uitbrengen | |||
| gerund | uitbrengen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | breng uit | bracht uit | uitbreng | uitbracht |
| 2nd person sing. (jij) | brengt uit, breng uit2 | bracht uit | uitbrengt | uitbracht |
| 2nd person sing. (u) | brengt uit | bracht uit | uitbrengt | uitbracht |
| 2nd person sing. (gij) | brengt uit | bracht uit | uitbrengt | uitbracht |
| 3rd person singular | brengt uit | bracht uit | uitbrengt | uitbracht |
| plural | brengen uit | brachten uit | uitbrengen | uitbrachten |
| subjunctive sing.1 | brenge uit | brachte uit | uitbrenge | uitbrachte |
| subjunctive plur.1 | brengen uit | brachten uit | uitbrengen | uitbrachten |
| imperative sing. | breng uit | |||
| imperative plur.1 | brengt uit | |||
| participles | uitbrengend | uitgebracht | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||