trawić

Inherited from Old Polish trawić, from Proto-Slavic *traviti.

• IPA^(key): /ˈtra.vit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -avit͡ɕ
• Syllabification: tra‧wić

trawić impf (perfective strawić)

1. (transitive, reflexive with się) to digest
2. (transitive) to harm, to ruin, to weaken, to afflict
   • 1919, Władysław Reymont, “Skazaniec Nr 437”, in Za frontem, Gebethner i Wolff:

     Ale Maryś jakoś nie zdrowiała, przeciwnie, było jej coraz gorzej; słabła z dnia na dzień, krwotoki nie ustawały i trawiła ją silna gorączka.

     But somehow Maryś wasn't recovering, quite the opposite, she was getting worse; she grew weaker from day to day, her bleeding did not cease, and a strong fever afflicted her.

3. (transitive, often derogatory) to spend, to use up, to waste (time)
4. (transitive, chemistry) to dissolve a solid object with acid
5. (transitive, strictly in the negative) to anhor, to detest, to hate, to resent (to not stand; to not tolerate)

   Synonyms: nie cierpieć, nie znosić

   Nie trawię go. ― I can't stand him.

6. (reflexive with się, strictly in the negative) to anhor each other, to detest each other, to hate each other, to resent each other (to not stand each other; to not tolerate each other)

   Synonyms: nie cierpieć się, nie znosić się

• trawić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• nie trawić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• trawić in Polish dictionaries at PWN