pouczyć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From po- +‎ uczyć. Cognate with Carpathian Rusyn повчыти (povčŷty).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /pɔˈu.t͡ʂɘt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ut͡ʂɘt͡ɕ
  • Syllabification: po‧u‧czyć

Verb

[edit]

pouczyć pf (imperfective pouczać)

  1. (transitive) to instruct, to edify
  2. (transitive) to admonish, to warn
  3. (reflexive with się) to study for some time

Conjugation

[edit]
Conjugation of pouczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pouczyć
future tense 1st pouczę pouczymy
2nd pouczysz pouczycie
3rd pouczy pouczą
impersonal pouczy się
past tense 1st pouczyłem,
-(e)m pouczył
pouczyłam,
-(e)m pouczyła
pouczyłom,
-(e)m pouczyło
pouczyliśmy,
-(e)śmy pouczyli
pouczyłyśmy,
-(e)śmy pouczyły
2nd pouczyłeś,
-(e)ś pouczył
pouczyłaś,
-(e)ś pouczyła
pouczyłoś,
-(e)ś pouczyło
pouczyliście,
-(e)ście pouczyli
pouczyłyście,
-(e)ście pouczyły
3rd pouczył pouczyła pouczyło pouczyli pouczyły
impersonal pouczono
conditional 1st pouczyłbym,
bym pouczył
pouczyłabym,
bym pouczyła
pouczyłobym,
bym pouczyło
pouczylibyśmy,
byśmy pouczyli
pouczyłybyśmy,
byśmy pouczyły
2nd pouczyłbyś,
byś pouczył
pouczyłabyś,
byś pouczyła
pouczyłobyś,
byś pouczyło
pouczylibyście,
byście pouczyli
pouczyłybyście,
byście pouczyły
3rd pouczyłby,
by pouczył
pouczyłaby,
by pouczyła
pouczyłoby,
by pouczyło
pouczyliby,
by pouczyli
pouczyłyby,
by pouczyły
impersonal pouczono by
imperative 1st niech pouczę pouczmy
2nd poucz pouczcie
3rd niech pouczy niech pouczą
passive adjectival participle pouczony pouczona pouczone pouczeni pouczone
anterior adverbial participle pouczywszy
verbal noun pouczenie

Further reading

[edit]
  • pouczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pouczyć in Polish dictionaries at PWN