koca

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

• IPA^(key): [ˈkot͡sɒ]
• Hyphenation: ko‧ca
• Rhymes: -t͡sɒ

koca (plural kocák)

1. sow (female pig)

Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
	singular	plural
nominative	koca	kocák
accusative	kocát	kocákat
dative	kocának	kocáknak
instrumental	kocával	kocákkal
causal-final	kocáért	kocákért
translative	kocává	kocákká
terminative	kocáig	kocákig
essive-formal	kocaként	kocákként
essive-modal	—	—
inessive	kocában	kocákban
superessive	kocán	kocákon
adessive	kocánál	kocáknál
illative	kocába	kocákba
sublative	kocára	kocákra
allative	kocához	kocákhoz
elative	kocából	kocákból
delative	kocáról	kocákról
ablative	kocától	kocáktól
non-attributive possessive - singular	kocáé	kocáké
non-attributive possessive - plural	kocáéi	kocákéi

Possessive forms of koca
possessor	single possession	multiple possessions
1st person sing.	kocám	kocáim
2nd person sing.	kocád	kocáid
3rd person sing.	kocája	kocái
1st person plural	kocánk	kocáink
2nd person plural	kocátok	kocáitok
3rd person plural	kocájuk	kocáik

• koca in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (“The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language”, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN

• IPA^(key): /ˈkɔ.t͡sa/
• Rhymes: -ɔt͡sa
• Syllabification: ko‧ca

koca

1. genitive singular of koc

koca (Cyrillic spelling коца)

1. genitive singular of kotac

• IPA^(key): /koˈd͡ʒa/
• Rhymes: -a
• Hyphenation: ko‧ca

Inherited from Ottoman Turkish قوجه (koca), possibly a doublet of Ottoman Turkish خواجه (hoca), from Persian خواجه (xâje).

Cognate with Tatar хуҗа (xuca, “host, owner”), Kazakh қожа (qoja, “host, owner”), Kyrgyz кожо (kojo, “host, owner”), Uzbek xoʻja (“host, owner”), Uyghur خوجا (xoja, “host, owner”), Bashkir хужа (xuja, “master, owner”).

koca

1. large

   Koca bir yıl geçti ama hâlâ emekli maaşımı alamadım.

   A good year has passed, but I still haven't received my pension.

Inherited from Ottoman Turkish قوجه (koca), possibly a doublet of Ottoman Turkish خواجه (hoca), from Persian خواجه (xâje).

Cognate with Tatar хуҗа (xuca, “host, owner”), Kazakh қожа (qoja, “host, owner”), Kyrgyz кожо (kojo, “host, owner”), Uzbek xoʻja (“host, owner”), Uyghur خوجا (xoja, “host, owner”), Bashkir хужа (xuja, “master, owner”).

koca (definite accusative kocayı, plural kocalar)

1. husband

Inflection
Nominative	koca
Definite accusative	kocayı
	Singular	Plural
Nominative	koca	kocalar
Definite accusative	kocayı	kocaları
Dative	kocaya	kocalara
Locative	kocada	kocalarda
Ablative	kocadan	kocalardan
Genitive	kocanın	kocaların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular kocam kocalarım 2nd singular kocan kocaların 3rd singular kocası kocaları 1st plural kocamız kocalarımız 2nd plural kocanız kocalarınız 3rd plural kocaları kocaları Definite accusative Singular Plural 1st singular kocamı kocalarımı 2nd singular kocanı kocalarını 3rd singular kocasını kocalarını 1st plural kocamızı kocalarımızı 2nd plural kocanızı kocalarınızı 3rd plural kocalarını kocalarını Dative Singular Plural 1st singular kocama kocalarıma 2nd singular kocana kocalarına 3rd singular kocasına kocalarına 1st plural kocamıza kocalarımıza 2nd plural kocanıza kocalarınıza 3rd plural kocalarına kocalarına Locative Singular Plural 1st singular kocamda kocalarımda 2nd singular kocanda kocalarında 3rd singular kocasında kocalarında 1st plural kocamızda kocalarımızda 2nd plural kocanızda kocalarınızda 3rd plural kocalarında kocalarında Ablative Singular Plural 1st singular kocamdan kocalarımdan 2nd singular kocandan kocalarından 3rd singular kocasından kocalarından 1st plural kocamızdan kocalarımızdan 2nd plural kocanızdan kocalarınızdan 3rd plural kocalarından kocalarından Genitive Singular Plural 1st singular kocamın kocalarımın 2nd singular kocanın kocalarının 3rd singular kocasının kocalarının 1st plural kocamızın kocalarımızın 2nd plural kocanızın kocalarınızın 3rd plural kocalarının kocalarının
Predicative forms Singular Plural 1st singular kocayım kocalarım 2nd singular kocasın kocalarsın 3rd singular koca kocadır kocalar kocalardır 1st plural kocayız kocalarız 2nd plural kocasınız kocalarsınız 3rd plural kocalar kocalardır

See the etymology of the corresponding lemma form.

koca

1. second-person singular imperative of kocamak

• “koca”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Nişanyan, Sevan (2002–) “koca”, in Nişanyan Sözlük
• Ayverdi, İlhan (2010) “koca”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı
• Çağbayır, Yaşar (2007) “koca”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 3, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2638