kiel

From Middle Dutch kiel, probably borrowed from Middle Low German kēl, Middle English kele, or Middle French quille, ultimately from Old Norse kjǫlr, from Proto-Germanic *keluz.

• IPA^(key): /kil/
• Rhymes: -il

• Audio:

  (file)

kiel m (plural kielen, diminutive kieltje n)

1. bottom of a ship: the keel

• → Papiamentu: kil, kiel

• klei

From ki- (“interrogative and relative correlative prefix”) + -el (“correlative suffix of manner or degree”).

• IPA^(key): [ˈkiel]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -iel
• Hyphenation: ki‧el

kiel

1. how

   Kiel feliĉaj estas vi, Svedoj, ke vi ne konas la terurojn de la milito.

   How happy you are, Swedes, that you do not know the terror of war.

   Kiel mi renkontis vian patrinon.

   How I met your mother.

• kielo ("manner")
• kiel vi fartas ("How are you?")

kiel

1. how (relative correlative of manner or degree)

kiel

1. as (in a "tiel... kiel..." phrase)

   Mi ne estas tiel alta kiel la plimulto de svedaj knabinoj, sed mi estas blonda kaj havas bluajn okulojn, kaj en miaj vejnoj certe fluas la sango de la Vikingoj — maltrankvila kaj vojaĝema mi estas.

   I am not as tall as the majority of Swedish girls, but I am blond and have blue eyes, and in my veins certainly flows the blood of the Vikings — I am restless and inclined to travel.

2. like

   Ili aperis kiel arĝentaj piramidoj naĝantaj sur orumitaj nuboj.

   They appeared like silver pyramids swimming over gilded clouds.

   La viroj surhavas ĝenerale maldikan jakon sed, kiel la virinoj, ne uzas ŝuojn.

   The men generally wear thin jackets but, like the women, do not wear shoes.

• kiel ajn (“however”)

Like other interrogative and relative correlatives, kiel can be combined with ajn, the adverbial particle of generality. Kiel ajn thus means however.
Kiel cannot carry the meaning of as in the sense of as though or as if. Instead refer to kvazaŭ.

From Middle High German *küele, from Old High German kuoli.

• IPA^(key): /ˈkʰiːl/

kiel (comparative kieler, superlative kielest)

1. cool

Declension of kiel (see also Appendix:Hunsrik adjectives)
		masculine	feminine	neuter	plural
Weak inflection	nominative	kiel	kiel	kiel	kiele
	accusative	kiele	kiel	kiel	kiele
	dative	kiele	kiele	kiele	kiele
Strong inflection	nominative	kieler	kiele	kieles	kiele
	accusative	kiele	kiele	kieles	kiele
	dative	kielem	kieler	kielem	kiele

• kiele

• Online Hunsrik Dictionary

Root
w-k-l
7 terms

From Arabic أَكَلَ (ʔakala). The expected basic form would be *ekel or *ikel. The initial vowel was deleted by analogy with the forms of the 1st and 2nd persons, where it had been lost by regular reduction of unstressed vowels. The remaining vowel was then lengthened by analogy with a hollow root. Lengthening also occurred in the imperative. Compare ħa (“to take”).

• IPA^(key): /kɪːl/
• Rhymes: -ɪːl

kiel (imperfect jiekol, past participle mikul)

1. to eat

   It-tifel qed jiekol issa. ― The boy is eating now.

Conjugation of kiel
		singular				plural
		1st person	2nd person	3rd person		1st person	2nd person	3rd person
perfect	m	kilt	kilt	kiel		kilna	kiltu	kielu
	f			kielet
imperfect	m	niekol	tiekol	jiekol		nieklu	tieklu	jieklu
	f			tiekol
imperative			kul				kulu