huishouden

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈɦœy̯sˌɦɑu̯.də(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: huis‧hou‧den

Etymology 1

[edit]

From huis (house, home) +‎ houden (to keep, maintain).

Verb

[edit]

huishouden (intransitive)

  1. to do housekeeping; keep house
  2. (derogatory) to ravage, make a shambles
Conjugation
[edit]
Conjugation of huishouden (strong class 7, slightly irregular, separable)
infinitive huishouden
past singular hield huis
past participle huisgehouden
infinitive huishouden
gerund huishouden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular hou huis, houd huis hield huis huishou, huishoud huishield
2nd person sing. (jij) houdt huis, hou huis2, houd huis2 hield huis huishoudt huishield
2nd person sing. (u) houdt huis hield huis huishoudt huishield
2nd person sing. (gij) houdt huis hieldt huis huishoudt huishieldt
3rd person singular houdt huis hield huis huishoudt huishield
plural houden huis hielden huis huishouden huishielden
subjunctive sing.1 houde huis hielde huis huishoude huishielde
subjunctive plur.1 houden huis hielden huis huishouden huishielden
imperative sing. hou huis, houd huis
imperative plur.1 houdt huis
participles huishoudend huisgehouden
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Derived terms
[edit]

Etymology 2

[edit]

Alteration (influenced by the verb at Etymology 1) of earlier huishoud, from Middle Dutch huushout. Cognate with English household, German Haushalt.

Alternative forms

[edit]

Noun

[edit]

huishouden n (plural huishoudens, diminutive huishoudentje n)

  1. the housekeeping
    Synonym: huishouding
  2. a household, domestic unit of cohabitating people
    Synonym: huishouding
Derived terms
[edit]
[edit]
Descendants
[edit]
  • Negerhollands: hou hus

Anagrams

[edit]