døme

• IPA^(key): /²døːmə/

From Old Norse dǿmi.

døme n (definite singular dømet, indefinite plural døme, definite plural døma)

1. an example

• til dømes

døme (present tense dømer, past tense dømde or dømte, past participle dømt, present participle dømande, imperative døm)

1. Alternative form of døma

• “døme” in The Nynorsk Dictionary.