bölünme

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Crimean Tatar

[edit]

Etymology

[edit]

From bölün- +‎ -me.

Pronunciation

[edit]
  • Hyphenation: bö‧lün‧me

Noun

[edit]

bölünme

  1. division

Declension

[edit]
Declension of bölünme
singular plural
nominative bölünme bölünmeler
genitive bölünmeniñ bölünmelerniñ
dative bölünmege bölünmelerge
accusative bölünmeni bölünmelerni
locative bölünmede bölünmelerde
ablative bölünmeden bölünmelerden

References

[edit]

Turkish

[edit]

Noun

[edit]

bölünme (definite accusative bölünmeyi, plural bölünmeler)

  1. verbal noun of bölünmek

Declension

[edit]
Inflection
Nominative bölünme
Definite accusative bölünmeyi
Singular Plural
Nominative bölünme bölünmeler
Definite accusative bölünmeyi bölünmeleri
Dative bölünmeye bölünmelere
Locative bölünmede bölünmelerde
Ablative bölünmeden bölünmelerden
Genitive bölünmenin bölünmelerin
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular bölünmem bölünmelerim
2nd singular bölünmen bölünmelerin
3rd singular bölünmesi bölünmeleri
1st plural bölünmemiz bölünmelerimiz
2nd plural bölünmeniz bölünmeleriniz
3rd plural bölünmeleri bölünmeleri
Definite accusative
Singular Plural
1st singular bölünmemi bölünmelerimi
2nd singular bölünmeni bölünmelerini
3rd singular bölünmesini bölünmelerini
1st plural bölünmemizi bölünmelerimizi
2nd plural bölünmenizi bölünmelerinizi
3rd plural bölünmelerini bölünmelerini
Dative
Singular Plural
1st singular bölünmeme bölünmelerime
2nd singular bölünmene bölünmelerine
3rd singular bölünmesine bölünmelerine
1st plural bölünmemize bölünmelerimize
2nd plural bölünmenize bölünmelerinize
3rd plural bölünmelerine bölünmelerine
Locative
Singular Plural
1st singular bölünmemde bölünmelerimde
2nd singular bölünmende bölünmelerinde
3rd singular bölünmesinde bölünmelerinde
1st plural bölünmemizde bölünmelerimizde
2nd plural bölünmenizde bölünmelerinizde
3rd plural bölünmelerinde bölünmelerinde
Ablative
Singular Plural
1st singular bölünmemden bölünmelerimden
2nd singular bölünmenden bölünmelerinden
3rd singular bölünmesinden bölünmelerinden
1st plural bölünmemizden bölünmelerimizden
2nd plural bölünmenizden bölünmelerinizden
3rd plural bölünmelerinden bölünmelerinden
Genitive
Singular Plural
1st singular bölünmemin bölünmelerimin
2nd singular bölünmenin bölünmelerinin
3rd singular bölünmesinin bölünmelerinin
1st plural bölünmemizin bölünmelerimizin
2nd plural bölünmenizin bölünmelerinizin
3rd plural bölünmelerinin bölünmelerinin

Verb

[edit]

bölünme

  1. second-person singular negative imperative of bölünmek

Further reading

[edit]
  • “bölünme”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=bölünme&oldid=80630007"