aansporen
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]aansporen
- (transitive) to exhort, to urge, to encourage
Conjugation
[edit]| Conjugation of aansporen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aansporen | |||
| past singular | spoorde aan | |||
| past participle | aangespoord | |||
| infinitive | aansporen | |||
| gerund | aansporen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | spoor aan | spoorde aan | aanspoor | aanspoorde |
| 2nd person sing. (jij) | spoort aan, spoor aan2 | spoorde aan | aanspoort | aanspoorde |
| 2nd person sing. (u) | spoort aan | spoorde aan | aanspoort | aanspoorde |
| 2nd person sing. (gij) | spoort aan | spoorde aan | aanspoort | aanspoorde |
| 3rd person singular | spoort aan | spoorde aan | aanspoort | aanspoorde |
| plural | sporen aan | spoorden aan | aansporen | aanspoorden |
| subjunctive sing.1 | spore aan | spoorde aan | aanspore | aanspoorde |
| subjunctive plur.1 | sporen aan | spoorden aan | aansporen | aanspoorden |
| imperative sing. | spoor aan | |||
| imperative plur.1 | spoort aan | |||
| participles | aansporend | aangespoord | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
[edit]Descendants
[edit]- Afrikaans: aanspoor