ordigi

From ordo (“order”, noun) +‎ -igi (“to cause to be”).

• Audio:

  (file)

• IPA^(key): [ordˈiɡi]
• Rhymes: -iɡi
• Hyphenation: ord‧i‧gi

ordigi (present ordigas, past ordigis, future ordigos, conditional ordigus, volitive ordigu)

1. (transitive) to order (put in order)

Conjugation of ordigi

		present		past		future
		singular	plural	singular	plural	singular	plural
tense		ordigas		ordigis		ordigos
active participle		ordiganta	ordigantaj	ordiginta	ordigintaj	ordigonta	ordigontaj
	acc.	ordigantan	ordigantajn	ordigintan	ordigintajn	ordigontan	ordigontajn
passive participle		ordigata	ordigataj	ordigita	ordigitaj	ordigota	ordigotaj
	acc.	ordigatan	ordigatajn	ordigitan	ordigitajn	ordigotan	ordigotajn
nominal active participle		ordiganto	ordigantoj	ordiginto	ordigintoj	ordigonto	ordigontoj
	acc.	ordiganton	ordigantojn	ordiginton	ordigintojn	ordigonton	ordigontojn
nominal passive participle		ordigato	ordigatoj	ordigito	ordigitoj	ordigoto	ordigotoj
	acc.	ordigaton	ordigatojn	ordigiton	ordigitojn	ordigoton	ordigotojn
adverbial active participle		ordigante		ordiginte		ordigonte
adverbial passive participle		ordigate		ordigite		ordigote

infinitive		ordigi						imperative		ordigu						conditional		ordigus