opdragen
Jump to navigation
Jump to search
Danish
[edit]Verb
[edit]opdragen
- (when used as an adjective) common past participle of opdrage
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From op (“up”) + dragen (“to wear, carry”).
Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]opdragen
Conjugation
[edit]| Conjugation of opdragen (strong class 6, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | opdragen | |||
| past singular | droeg op | |||
| past participle | opgedragen | |||
| infinitive | opdragen | |||
| gerund | opdragen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | draag op | droeg op | opdraag | opdroeg |
| 2nd person sing. (jij) | draagt op, draag op2 | droeg op | opdraagt | opdroeg |
| 2nd person sing. (u) | draagt op | droeg op | opdraagt | opdroeg |
| 2nd person sing. (gij) | draagt op | droegt op | opdraagt | opdroegt |
| 3rd person singular | draagt op | droeg op | opdraagt | opdroeg |
| plural | dragen op | droegen op | opdragen | opdroegen |
| subjunctive sing.1 | drage op | droege op | opdrage | opdroege |
| subjunctive plur.1 | dragen op | droegen op | opdragen | opdroegen |
| imperative sing. | draag op | |||
| imperative plur.1 | draagt op | |||
| participles | opdragend | opgedragen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||