omówić

From ob- +‎ mówić. First attested in 1405.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔmɔːvit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔmovit͡ɕ/

omówić pf (imperfective omawiać)

1. (attested in Sieradz-Łęczyca) to slander

   Synonym: obmówić

   • 1915 [1474], Jan Łoś, editor, Przegląd językowych zabytków staropolskich do r. 1543‎^[1], Sieradz, page 540:

     Jan ... gy sprosnymi, vrągayøczymy, omownimy, przecziwnymi, neczsnymi,... nesprawedliwimi, zlosthliwimi slowmi omovil

     [Jan... ji sprosnymi, urągającymi, omownymi, przeciwnymi, nieczsnymi..., niesprawiedliwymi, zlostliwymi słowmi omowił]

2. to justify
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[2], page 689:

     Nyektorzy chczą omovycz (volentes excusare) szvyatego Pyotra movyącz, yze... szyebye zaprzal, a nye Yesucrista

     [Niektorzy chcę omowić (volentes excusare) świętego Piotra mowią-ć, iże... siebie zaprzał, a nie Jesukrysta]

3. to tout, to make famous
   • 1874-1891 [Fifteenth cenetury], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[3], [4], [5]}, volume XVI, page 329:

     Fulserat ingenium, fama cantata, byla omovyona, per orbem

     [Fulserat ingenium, fama cantata, była omowiona, per orbem]

4. (law, attested in Greater Poland) to deny a right of possession or title
   • 1967 [1405], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 266, Kościan:

     Jaco Woczech ne omouil Jana cu Dupieuiczom ani o tem we

     [Jako Wociech nie omowił Jana ku Dupiewicom ani o tem wie]

• Polish: omówić

• Bańkowski, Andrzej (2000) “omówić”, in Etymologiczny słownik języka polskiego (in Polish)
• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “omówić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish omówić. By surface analysis, o- +‎ mówić. Compare Czech omluvit.

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -uvit͡ɕ
• Syllabification: o‧mó‧wić

omówić pf (imperfective omawiać)

1. (transitive) to discuss, to talk through

   Synonym: przedyskutować

2. (transitive) to describe, to talk through
3. (transitive, obsolete) to badmouth; to missay, to slag off, to slander, to vilify

   Synonyms: obmówić; see also Thesaurus:obrażać

4. (transitive, Middle Polish) to legitimize, to justify

   Synonym: uzasadnić

5. (transitive, Middle Polish) to explain, to inform, to let know
6. (transitive, Middle Polish) to judge, to estimate without mincing words
7. (reflexive with się, Middle Polish) to explain oneself, to justify oneself

Conjugation of omówić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		omówić
future tense	1st	omówię			omówimy
	2nd	omówisz			omówicie
	3rd	omówi			omówią
	impersonal	omówi się
past tense	1st	omówiłem, -(e)m omówił	omówiłam, -(e)m omówiła	omówiłom, -(e)m omówiło	omówiliśmy, -(e)śmy omówili	omówiłyśmy, -(e)śmy omówiły
	2nd	omówiłeś, -(e)ś omówił	omówiłaś, -(e)ś omówiła	omówiłoś, -(e)ś omówiło	omówiliście, -(e)ście omówili	omówiłyście, -(e)ście omówiły
	3rd	omówił	omówiła	omówiło	omówili	omówiły
	impersonal	omówiono
conditional	1st	omówiłbym, bym omówił	omówiłabym, bym omówiła	omówiłobym, bym omówiło	omówilibyśmy, byśmy omówili	omówiłybyśmy, byśmy omówiły
	2nd	omówiłbyś, byś omówił	omówiłabyś, byś omówiła	omówiłobyś, byś omówiło	omówilibyście, byście omówili	omówiłybyście, byście omówiły
	3rd	omówiłby, by omówił	omówiłaby, by omówiła	omówiłoby, by omówiło	omówiliby, by omówili	omówiłyby, by omówiły
	impersonal	omówiono by
imperative	1st	niech omówię			omówmy
	2nd	omów			omówcie
	3rd	niech omówi			niech omówią
passive adjectival participle		omówiony	omówiona	omówione	omówieni	omówione
anterior adverbial participle		omówiwszy
verbal noun		omówienie

• omówić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• omówić in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “omowić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “omowić się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
• “OMÓWIĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku, 25.09.2008
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “omówić”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “omówić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “omówić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 776
• omówić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego