πυρ

Δείτε επίσης : πῦρ

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	πυρ	τα	πυρά
γενική	του	πυρός	των	πυρών
αιτιατική	το	πυρ	τα	πυρά
κλητική		πυρ		πυρά
όπως «αρχαιόκλιτα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

πυρ < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική πῦρ < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *péh₂wr̥

πυρ ουδέτερο

(λόγιο) φωτιά
(επιφωνηματικά) εντολή για πυροβολισμό σε μάχη ή σε εκτέλεση - δείτε πιο κάτω
βολή πυροβόλου όπλου
※ Στην κορφή του βουνού ακουστήκαν πριν από λίγο πυκνά πυρά, ησυχία ύστερα απόλυτη. (Δημήτρης Χατζής, Ανυπεράσπιστοι)
(πληθυντικός) τα πυρά:
1. ομαδόν επίθεση με πυροβόλα όπλα ή και άλλα μέσα
2. (μεταφορικά) ομαδόν επίθεση λεκτική
  ⮡ Ο πρωθυπουργός δέχτηκε τα πυρά όλης της αντιπολίτευσης

πυρ!

(στρατιωτικό παράγγελμα) διαταγή για εκτέλεση βολής με πυροβόλο όπλο, ή ενεργοποίησης μηχανισμού εκτόξευσης βλήματος (π.χ. τορπίλης, βόμβας βάθους κλπ)

πυρ

κατάπαυση του πυρός

διασταυρούμενα πυρά

παρανάλωμα του πυρός

πυρ κατά βούληση!

πυρ και μανία