W.A.S.P.

 

Οι W.A.S.P. δημιουργήθηκαν στο Λος Άντζελες από τους κιθαρίστες Μπλάκι Λόουλες και Ράντι Πάιπερ, με τη σύνθεση να συμπληρώνουν ο μπασίστας Ρικ Φοξ και ο ντράμερ Τόνι Ρίτσαρντς. Αμέσως μετά, ο Φοξ αντικαταστάθηκε από τον Ντον Κόστα, αλλά μετά την αποχώρηση του ο Λόουλες ανέλαβε το μπάσο δίνοντας την κιθάρα στον Κρις Χολμς, ο οποίος έγινε μέλος των W.A.S.P. όταν ο Λόουλες είδε τη φωτογραφία του στο περιοδικό "Hustler" με τον χαρακτηρισμό "Rock N Roll Animal".^[1] Το πρώτο τους σινγκλ κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1984 με τον προκλητικό τίτλο "Animal (Fuck like a Beast)", τραβώντας την προσοχή του κοινού και δίνοντας την ανάλογη εικόνα στο συγκρότημα.^[2]

 

Μέσα στο 1984, το "Animal (Fuck like a Beast)" τοποθετήθηκε στη λίστα "Filthy Fifteen" της PMRC,^[3] αναγκάζοντας την "Capitol Records" να το απορρίψει από το ντεμπούτο-άλμπουμ του συγκροτήματος, το οποίο κυκλοφόρησε στις 17 Αυγούστου εκείνης της χρονιάς με τίτλο "W.A.S.P.".^[4] Τα σινγκλ "I Wanna Be Somebody" and "L.O.V.E. Machine" σε συνδυασμό με την ακραία εμφάνιση των W.A.S.P. στις συναυλίες τους, τράβηξαν την προσοχή των οπαδών του ιδιώματος βοηθώντας το άλμπουμ να μπει στο Hot-100 του Billboard και να γίνει χρυσό.^[5]

Στο συγκρότημα εντάχθηκε ο ντράμερ Στιβ Ράιλι^[6] και ακολούθησε το σινγκλ "Blind in Texas" τον Οκτώβριο του 1985, με το άλμπουμ "The Last Command" να κυκλοφορεί ένα μήνα αργότερα σκαρφαλώνοντας στο Top-50 και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, ενώ βραβεύθηκε ως χρυσό στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μετά την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, ο Τζόνι Ροντ αντικατέστησε τον Πάιπερ στην κιθάρα.^[7] Το συγκρότημα κυκλοφόρησε το "Inside the Electric Circus" φτάνοντας στο # 60 στην πατρίδα τους και παραμένοντας στους καταλόγους του Billboard για 19 εβδομάδες.^[8]

Το 1987, συμπεριλήφθηκαν στο σάουντρακ της ταινίας "Ghoulies 2" με το τραγούδι "Scream Until You Like It".^[9] Κατά την περιοδεία τους στις Ηνωμένες Πολιτείες ηχογραφήθηκε το ζωντανό άλμπουμ "Live...In the Raw" το οποίο κυκλοφόρησε στα τέλη της χρονιάς.^[10] Μετά την ηχογράφηση του άλμπουμ, τα τύμπανα ανέλαβαν κατά σειρά ο Τσαντ Νέλσον, ο Γκλεν Σόντερλινγκ και τελικά ο Κέλι Μαρτέλα, με τον οποίο εμφανίστηκαν στο φεστιβάλ "Monsters of Rock".^[11]

Τον Απρίλιο του 1989, κυκλοφόρησε το άλμπουμ "The Headless Children" με τον Φράνκι Μπανάλι των Quiet Riot στα τύμπανα.^[12] Ο δίσκος ανέβηκε στο Top-10 των βρετανικών τσαρτ, ωθούμενος από τα τρία Top-30 σινγκλ "Mean Man", "The Real Me" και "Forever Free",^[13] ενώ παρουσίασε μία πιο ώριμη εκδοχή του συγκροτήματος με στίχους που αναφέρονται σε θέματα πολιτικής και κοινωνικής φύσεως, με το εξώφυλλο να παρουσιάζει πρόσωπα που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο για την ανθρωπότητα κατά τον 20ο αιώνα.

Το "The Headless Children" ήταν το τελευταίο άλμπουμ του συγκροτήματος με τον κιθαρίστα Κρις Χολμς ο οποίος αποχώρησε τον Αύγουστο του 1989, με τους W.A.S.P. να κάνουν διάλειμμα από την ενεργό δράση μέχρι το 1991.

Επόμενη ηχογράφηση τους ήταν το επιτυχημένο "The Crimson Idol" με τον Μπομπ Κούλικ στην κιθάρα και το ντράμερ Στετ Χάουλαντ.^[14] Το άλμπουμ έφθασε στο # 21 στη Μεγάλη Βρετανία και περιείχε τη μεγάλη επιτυχία "Chainsaw Charlie (Murders in the New Morgue)", ενώ το κοινό στιχουργικό περιεχόμενο παρουσίασε την μελαγχολική ιστορία ενός αστέρα της ροκ και την αντιμετώπιση του από τα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα της μουσικής βιομηχανίας.^[15]

Το 1995, κυκλοφόρησαν το "Still Not Black Enough" συνεχίζοντας στο στιχουργικό ύφος του "The Crimson Idol", ενώ το 1996 ο Χολμς επέστρεψε στο συγκρότημα, το οποίο κυκλοφόρησε το "Kill Fuck Die" με τον Μάικ Ντούντα στο μπάσο.^[16] Ακολούθησε το ζωντανά ηχογραφημένο "Double Live Assassins" το 1998 και το "Helldorado" το 1999, με το συγκρότημα να επιστρέφει στις σεξουαλικές αναφορές των στίχων του, που το χαρακτήρισαν στα μέσα της δεκαετίας του '80. Το 2000, κυκλοφόρησαν το ζωντανό "The Sting: Live at the Key Club L.A." συνεχίζοντας με το "Unholy Terror", πριν ο Χολμς αποχωρήσει οριστικά το 2002 για να σχηματίσει τους Animal με τον Ράντι Πάιπερ.^[17]

 

Αντικαταστάτης του ήταν ο Ντάρελ Ρόμπερτς, με τον οποίο κυκλοφόρησαν το "Dying for the World" αφιερωμένο στα θύματα των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.^[18] Ακολούθησε το "The Neon God: Part 1 – The Rise" τον Απρίλιο του 2004, άλλο ένα concept άλμπουμ των W.A.S.P., με το δεύτερο μέρος του με τίτλο "The Neon God: Part 2 - The Demise" να κυκλοφορεί τον Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς.^[19]

Στις αρχές του 2006, αποχώρησαν από το συγκρότημα ο Στετ Χάουλαντ και ο Ντάρελ Ρόμπερτς δίνοντας τις θέσεις τους στον Μάικ Ντούπκε και τον Νταγκ Μπλερ, αντίστοιχα.^[20][21][22] Τον Απρίλιο του 2007, η νέα σύνθεση κυκλοφόρησε το "Dominator", αλλά λόγω ανεπιτυχούς προώθησης από την εταιρεία τους, οι W.A.S.P. αναγκάστηκαν να ακυρώσουν τη βορειοαμερικανική περιοδεία τους,^[23] όπως και να αναπρογραμματίσουν κάποιες από τις ευρωπαϊκές τους εμφανίσεις.

Το 2009, κυκλοφόρησαν το άλμπουμ "Babylon" μέσω της εταιρείας "Demolition", με τη διασκευή στο τραγούδι "Burn" των Deep Purple.^[24] Το 2011 περιόδευσαν για τα τριάντα χρόνια από την ίδρυση τους,^[25] ενώ συνέχισαν να πραγματοποιούν περιοδείες μέσα στο 2012, ακυρώνοντας τις καλοκαιρινές τους εμφανίσεις σε φεστιβάλ της Ευρώπης όταν ο Λόουλες έσπασε το πόδι του, τον Ιούνιο του 2013.^[26]

Στις 28 Αυγούστου 2015, ήταν προγραμματισμένο να κυκλοφορήσει το 15ο άλμπουμ τους με τον τίτλο "Golgotha",^[27] κάτι που πραγματοποιήθηκε τελικά στις 9 Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Ο δίσκος επανέφερε το συγκρότημα στον κατάλογο του Billboard για πρώτη φορά μετά το 1989, ενώ μπήκε στο βρετανικό Top-50 για πρώτη φορά μετά το 1992.^[28]

• W.A.S.P. Biography - Starpulse.com Αρχειοθετήθηκε 2009-09-29 στο Wayback Machine.
• W.A.S.P. | Music Biography, Credits and Discography | AllMusic
• WASP BIOGRAPHY!!! - Google Drive - Google Docs