Δαίμων
Δαίμων[1][2] είναι αρχαιοελληνική λέξη που αρχικά αναφερόταν σε μια μικρότερη θεότητα ή καθοδηγητικό πνεύμα, τους δαίμονες της αρχαίας ελληνικής θρησκείας και μυθολογίας και της μεταγενέστερης ελληνιστικής θρησκείας και φιλοσοφίας.[3]
Η λέξη προέρχεται από την λέξη *daimon της πρωτοινδοευρωπαϊκής, που σημαίνει "πάροχος, διαιρέτης (των περιουσιών ή των πεποιθήσεων)", η οποία προέρχεται από τη ρίζα *da- "διαιρώ", εξού και το ρήμα δαίω.[4] Οι δαίμονες μπορούσαν να θεωρηθούν ως οι ψυχές των ανθρώπων της χρυσής εποχής που ενεργούν ως κηδεμόνες θεότητες, σύμφωνα με την καταχώρηση δαίμων στο λεξικό Λίντελ και Σκοτ.[5]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ A. Delahunty, From Bonbon to Cha-cha: Oxford Dictionary of Foreign Words and Phrases (p. 90), Oxford University Press, 2008 (ISBN 0199543690)
- ↑ J. Cresswell, Little Oxford Dictionary of Word Origins (p. 146), Oxford University Press, 2014.
- ↑ daimōn "δαίμων". A Greek–English Lexicon.
- ↑ "Demon", Etymology Online
- ↑ 2323243 Perseus Tufts Consulted 2017-05-05