Άαλσμιρ

Συντεταγμένες: 52°15′50″N 4°45′45″E / 52.26389°N 4.76250°E / 52.26389; 4.76250

Άαλσμιρ
Σημαία Έμβλημα
Άαλσμιρ 52°15′50″N 4°45′45″E
Χώρα	Ολλανδία
Διοικητική υπαγωγή	Βόρεια Ολλανδία[1]
Διοίκηση
• mayor of Aalsmeer	Gido Oude Kotte (από 2019)[2]
Έκταση	34,4 km² και 33,91 km²[3]
Υψόμετρο	−0,1 μέτρο
Πληθυσμός	31.991 (1  Ιανουαρίου 2021)[4]
Ταχ. κωδ.	1430–1433
Ζώνη ώρας	UTC+01:00
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Άαλσμιρ (Aalsmeer (βοήθεια·πολυμέσα)) είναι ολλανδική πόλη και έδρα δήμου της επαρχίας Βόρεια Ολλανδία (Noord-Holland). Ο δήμος έχει έκταση 32,29 χμ² και πληθυσμό 30.733 κατοίκους (2013). Απέχει 13 χμ. περίπου, Ν.ΝΔ. του Άμστερνταμ και, βρίσκεται πολύ κοντά στον κεντρικό αερολιμένα της χώρας, το Σχίπχολ.

Το Άαλσμιρ είναι παγκοσμίως γνωστό για την παραγωγή και πλειστηριασμό ανθέων, με βάση το τεράστιο κεντρικό κτήριο της πόλης, κατασκευασμένο γι’ αυτό το σκοπό. Οι αγοραπωλησίες ανθέων και η σχετική διακίνηση χρήματος γύρω από αυτά, είναι σε τέτοιο βαθμό «διογκωμένα» που, δικαίως η πόλη αποκαλείται ως η «ανθοκομική πρωτεύουσα του κόσμου»

Ο κάτοικος της πόλης ονομάζεται Άαλσ-μίρντερ (πληθ. Άαλσ-μίρντερς) (Aalsmeerder-s).^[5]

Το όνομα της πόλης προέρχεται πιθανώς από το προγενέστερο Alsmar «θάλασσα των χελιών».^[6] Υπάρχουν όμως και οι εκδοχές, η ονομασία να προέρχεται από το προγενέστερο Aelsmer (σημερινό allesmeer «όλα + θάλασσα») ή το els-er «έλος με σκλήθρα». Πάντως, οι περισσότεροι κάτοικοι υιοθετούν την πρώτη εκδοχή, διότι ακόμη και τώρα στη λίμνη Βεστέιντερ (Westeinder) αλιεύονται χέλια, παρότι λιγότερο από μερικές δεκαετίες πριν.

Το 1816 υιοθετήθηκε ο θυρεός της πόλης, ο οποίος απεικονίζει ένα κόκκινο λιοντάρι να κρατάει ένα χέλι με τα μπροστινά του πόδια. Μερικές φορές στη βάση αναγράφεται η φράση: Retine quod Habes «διατηρήστε ό, τι έχετε». Τα χρώματα της σημαίας παραπέμπουν στην καλλιέργεια της φράουλας (βλ. Ιστορία).

Το Άαλσμιρ αναφέρεται για πρώτη φορά το 1133, ως Άλσμαρ (Alsmar), σε ένα έγγραφο στο οποίο δωρίζεται γη στο γυναικείο αβαείο του Ρέινσμπουργκ (Rijnsburg). Με μια πράξη του Ντίντερικ Ζ’ (Diederik VII), η δωρεά αυτή επιβεβαιώθηκε το 1199. Η περιοχή του Άλσμαρ ήταν μια ερημιά γεμάτη με σκλήθρα και ιτιές, αλλά γινόταν συλλογή μεγάλων ποσοτήτων τύρφης (vervening) με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν μεγάλες λίμνες και τέλματα. Έτσι προέκυψαν οι υδάτινες λεκάνες (μικρές ή μεγαλύτερες λίμνες) Oosteinderpoel, Schinkelpoel, Stommeer, Hornmeer, Legmeer και Westeinder. Ακόμη και η δημιουργία της τέως μεγάλης λίμνης Χάαρλεμ (Haarlemmermeer), εν μέρει οφειλόταν στις ανασκαφές για την ανάκτηση τύρφης.

Υπήρξε, έτσι, μικρή γεωργική έκταση για καλλιέργεια, οπότε πολλοί στράφηκαν στην αλιεία κατά τον 15ο αιώνα. Η λίγη γη που απέμεινε καλλιεργήθηκε ακόμη πιο εντατικά, ενώ τα κενά τμήματα χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για δημιουργία φυτωρίων. Οι καλλιεργητές μπορούσαν να κερδίζουν αρκετά χρήματα, πουλώντας ειδικά κομμένα δένδρα και θάμνους στις εξοχικές κατοικίες των πλουσίων εμπόρων.

Επειδή η κατάσταση με την εξόρυξη τύρφης είχε φθάσει στο απροχώρητο, άρχισε σταδιακά η ανάκτηση γης μέσω της άντλησης νερού από τις λίμνες, από τον 17ο αιώνα και μετά. Στην αρχή, αποξηράνθηκε η Stommeer (1650) και κατόπιν η Hornmeer (1674), ενώ τα ονόματα των οδών της σημερινής πόλης υπενθυμίζουν αυτές τις λίμνες, όπως λ.χ. η Aalsmeer weg και η Stommeerkade, ενώ το Hornmeer είναι μια γειτονιά στο Άαλσμιρ. Δύο από τους ανεμόμυλους που βοήθησαν στην αποστράγγιση των λιμνών εξακολουθούν να υπάρχουν. Τα πόλντερς που δημιουργήθηκαν και περιβάλλουν την πόλη, βρίσκονται περίπου 2,7-4,6 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.^[7]

Το 1852 αποξηράνθηκε η μεγάλη υδάτινη λεκάνη Χάαρλεμ (Haarlemmermeer) και ακολούθησαν οι Oosteinderpoel, Schinkelpoel και Legmeer. Η αλιεία μειώθηκε αρκετά (ήταν δυνατή μόνο στη λίμνη Westeinder) και η ανάκτηση τύρφης σταμάτησε, ενώ οι κάτοικοι ασχολήθηκαν με την δενδροκομία και την οπωροκαλλιέργεια. Μεταξύ 1850 και 1885, κορυφώθηκε η καλλιέργεια φράουλας. Μάλιστα, ήταν τόσο σημαντική καλλιέργεια, που έγινε το σύμβολο για τη σημαία της πόλης: κόκκινο, πράσινο, μαύρο (καρποί, φύλλα, χώμα). Το Άαλσμιρ, επίσης, έχει μία γέφυρα που ονομάζεται «Γέφυρα της Φράουλας» (Aardbeienbrug).

Οι καλλιεργητές πουλούσαν τις φράουλες σε μεσάζοντες, ενώ ένα πλοίο αποκλειστικά φορτωμένο με το εμπόρευμα έπλεε στο Άμστερνταμ για να το πουλήσει στη λιανική αγορά. Εκείνη την εποχή δημιουργήθηκε το σύστημα των δημοπρασιών στις Κάτω Χώρες, και το Άαλσμιρ άρχισε να παίζει αρκετά μεγάλο ρόλο.

Στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο το Άαλσμιρ είχε τη φήμη ως προπύργιο των Ναζί. Αυτό οφειλόταν κυρίως στον φανατικό δήμαρχο και μερικούς φιλογερμανούς, αλλά και λόγω της στρατηγικής του θέσης κοντά στο αεροδρόμιο Σχίπχολ. Άλλωστε και η πρωτεύουσα, Άμστερνταμ, βρίσκεται πολύ κοντά. Από το 1942 μια σειρά από μικρές ομάδες αντίστασης άρχισαν να εμφανίζονται και να συνδράμουν στη στήριξη των πολλών Εβραίων που έφυγαν από το Άμστερνταμ και κατέφυγαν στην πόλη. Μετά τον πόλεμο, υπήρχαν πάνω από 100 δίκες που διεξήχθησαν στο Άαλσμιρ κατά των υποστηρικτών των Ναζί.

Η ανθοκομία ξεκίνησε γύρω στο 1880 με την καλλιέργεια τριαντάφυλλων (τότε, ακόμη σε θερμοκήπια), ενώ το τυρφώδες έδαφος αποδείχθηκε εξαιρετικό για το συγκεκριμένο φυτό. Τα λουλούδια, αρχικά προορίζονταν για την αγορά της πόλης, όπου μεταφέρονταν με φορτηγίδες, αλλά σύντομα η κατάσταση άλλαξε με το σύστημα των δημοπρασιών. Η δημοπρασία ανθέων ξεκίνησε, αρχικά, στα καφέ Welkom και de Drie Kolommen, στο κέντρο της πόλης, αλλά το 1912 ιδρύθηκαν δύο πραγματικοί δημοπρατικοί φορείς: η Κεντρική Δημοπρασία του Άαλσμιρ (Centrale Aalsmeerse Veiling) στο κέντρο της πόλης και το Bloemenlust Oosteinderweg στην ανατολική μεριά. Το 1968 οι δύο φορείς συγχωνεύτηκαν, στον ενιαίο φορέα Ένωση Δημοπρασιών Ανθέων του Άαλσμιρ ( Verenigde Bloemenveilingen Aalsmeer ή VBA) ενώ το κεντρικό κτήριο της Ένωσης κατασκευάστηκε το 1972, σε μικρή απόσταση από τον κεντρικό αερολιμένα του Σχίπχολ, ο οποίος εκείνο τον καιρό επεκτεινόταν. Αυτό έδωσε στους ολλανδούς καλλιεργητές άμεση πρόσβαση στις διεθνείς αγορές, κυρίως των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας. Το εμπόριο ανθέων γιγαντώθηκε και, μαζί με αυτό, το κεντρικό κτήριο των δημοπρασιών. Από το 1999 άρχισε η επέκτασή του και, με εμβαδόν 999.000 τ.μ. , θεωρείται ως το μεγαλύτερο ενιαίο εμπορικό κτήριο στον κόσμο, σύμφωνα με το Guinness Book of Records. Τη δημοπρασία ανθέων μπορεί να παρακολουθήσει το κοινό από τις 7:00 πμ, έως τις 11 πμ. Το 2008, η VBA συγχωνεύθηκε με την FloraHolland, υπό το όνομα της δεύτερης και με τον λογότυπο -τουλίπα- της VBA.

Η δημοπρασία και το εμπόριο ανθέων δεν αποτελεί μόνον τον στυλοβάτη της ντόπιας κοινωνίας αλλά και ολόκληρης της Ολλανδικής οικονομίας, διότι εκτός από τα έσοδα που αποφέρει, αποτελεί και το σημαντικότερο τουριστικό αξιοθέατο της πόλης. Τα άνθη που καλλιεργούνται είναι όλων των ειδών, κυριαρχούν όμως τα τριαντάφυλλα, τα γαρύφαλλα, οι φρέζιες, τα χρυσάνθεμα, τα κυκλάμινα, οι μπιγκόνιες και οι πασχαλιές.

Το Άαλσμιρ βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο εμπορικό κέντρο ανθέων για τον τουρισμό του, αφού οι περισσότεροι επισκέπτες της πόλης έρχονται γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Τα υπόλοιπα αξιοθέατα, έχουν να κάνουν κυρίως με τη γειτονική λίμνη Βεστέιντερ (Westeinder), όπου κυριαρχούν τα θαλάσσια σπορ και οι πολλές μαρίνες, ενώ ολόκληρη η περιοχή είναι ένα τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, με πολλά νησιά και νησίδες -πολλά ιδιόκτητα- διάσπαρτα από χώρους αναψυχής. Επίσης σε ένα άκρο της λίμνης βρίσκεται ο εντυπωσιακός Πύργος Νερού (Watertoren) της πόλης.

Το καλοκαίρι, είναι επισκέψιμος ο Ιστορικός Κήπος του Άαλσμιρ, που δίνει μια εικόνα της αρχιτεκτονικής κήπων από τον 17ο αιώνα, αλλά εκτίθενται και τρόποι καλλιέργειας φρούτων, φράουλας και διαφόρων ανθέων τόσο της περιοχής όσο και ξενικών.

Στο Άαλσμιρ ομιλείται μία χαρακτηριστική «βαριά» διάλεκτος, η οποία ονομάζεται από τους Ολλανδούς ως 'het Buurts' («της Γειτονιάς») ή 'het Uiterwegs'. Φαίνεται ότι σχετίζεται με τα Δυτικά Φριζικά και έχει κινήσει το ενδιαφέρον της Φριζικής Ακαδημίας (Fryske Akademy).

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Άαλσμιρ

• Επίσημος ιστότοπος