sługa

sługa (Polnisch)

Substantiv, m

	Singular	Plural 1	Plural 2
Nominativ	sługa	słudzy	sługi
Genitiv	sługi	sług sługów	sług sługów
Dativ	słudze	sługom	sługom
Akkusativ	sługę	sług sługów	sługi sługów
Instrumental	sługą	sługami	sługami
Lokativ	słudze	sługach	sługach
Vokativ	sługo	słudzy	sługi

Anmerkung zur Flexion:

Das Substantiv sługa kann personal als ci słudzy (Plural 1) oder nichtpersonal als te sługi (Plural 2) dekliniert werden.

Worttrennung:

słu·ga, Plural 1: słu·dzy, Plural 2: słu·gi

Aussprache:

IPA: [ˈswuɡa]

Hörbeispiele: —

Bedeutungen:

[1] veraltet: Diener, Knecht

Sinnverwandte Wörter:

[1] służący

Beispiele:

[1] „Podróżny do folwarku nie biegł sług zapytać, / Odemknął, wbiegł do domu, pragnął go powitać, / Dawno domu niewidział; bo w dalekiém mieście / Kończył nauki, końca doczekał nareszcie.“^[1]

Redewendungen:

[1] Sługa Boży

Übersetzungen

[1] veraltet: Diener, Knecht

Deutsch: Diener m, Knecht m

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Polnischer Wikipedia-Artikel „sługa“

[1] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „sługa“

[1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „sługa“

[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „sługa“

[1] Słownik Ortograficzny – PWN: „sługa“

Quellen:

↑ Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz. Czyli ostatni zajazd na Litwie. Historja szlachecka z r. 1811 i 1812, we dwunastu księgach, wierszem. Alexander Jełowicki, Paris 1834 (Wikisource) , Seite 9–10.

Substantiv, f

	Singular	Plural
Nominativ	sługa	sługi
Genitiv	sługi	sług
Dativ	słudze	sługom
Akkusativ	sługę	sługi
Instrumental	sługą	sługami
Lokativ	słudze	sługach
Vokativ	sługo	sługi