çocuk

Worttrennung:

ço·cuk

Aussprache:

IPA: [t͡ʃoˈd͡ʒuc]

Hörbeispiele:   çocuk ^(Info)

In arabischer Schrift:

چوجوق‎

Bedeutungen:

[1] Menschen: Kind

Oberbegriffe:

[1] insan

Unterbegriffe:

[1] bayram çocuğu, çiçek çocuğu, köprü altı çocuğu, kucak çocuğu, mavi çocuk, mektep çocuğu, muhallebi çocuğu, okul çocuğu, parmak çocuk, sokak çocuğu, sünnet çocuğu, süt çocuğu, üvey çocuk, zamane çocuğu

[1] kız, kızancık, oğlan, oğul

Beispiele:

[1] Çocuklar gülüyorlar. – (Einige/Die) Kinder lachen.

Redewendungen:

[1] çocuğu olmak

[1] çocuk aldırmak

[1] çocuk büyütmek, taş kemirmek

[1] çocuk doğurmak

[1] çocuk dünyaya getirmek

[1] çocuk düşürmek

[1] çocuk gibi sevinmek

[1] çocuk gibi

[1] çocuk kalmak

[1] çocuk olmak

[1] çocuk oyuncağı

[1] çocuk peydahlamak

[1] çocuk yapmak

[1] çocuk yetiştirmek

[1] çocukla çocuk, büyükle büyük olmak

Sprichwörter:

[1] Abdal düğünden, çocuk oyundan usanmaz

[1] Aç aman bilmez, çocuk zaman bilmez

[1] Adam olacak çocuk bokundan belli olur

[1] Alçak at binmeye kolay, öksüz çocuk dövmeye kolay

[1] Çocuğa iş buyuran, ardınca kendi gider

[1] Çocuğun yediği helal, giydiği haram

[1] Çocuk düşe kalka büyür

[1] Çocuk seversen beşikte, koca seversen döşekte

[1] Öksüz çocuk göbeğini kendisi keser

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] çocuk bahçesi, çocuk bakıcısı, çocuk başına, çocuk bezi, çocuk bilimi, çocuk dili, çocuk doktoru, çocuk edebiyatı, çocuk işi, çocuk lafı, çocuk oyuncağı, çocuk oyunu, çocuk ruhlu, çocuk yazını, çocuk yuvası, çoluk çocuk, dünkü çocuk, onun bunun çocuğu, orospu çocuğu

Wortbildungen:

[1] çocukcağız, çocukça, çocukçu, çocukken, çocukla, çocuklu, çocukluk, çocuksa, çocuksu, çocuksuz

[1] Türkischer Wikipedia-Artikel „çocuk“

[1] DasSözlük.com, Wörterbuch Türkisch-Deutsch „çocuk“

[1] PONS Türkisch-Deutsch, Stichwort: „çocuk“