Proenzim
Proenzim ili zimogen je neaktivni prekursor enzima. Zimogen zahtijeva biohemijske promjene (kao što je hidrolizna reakcija koja otkriva aktivna mjesta ili mijenja njihovu konfiguraciju) da bi nastao aktivni enzim. Biohemijske promjene obično se javljaju u Golgijevom aparatu, gdje se specifični dio enzimskog prekursora razlaže kako bi se aktivirao. Neaktivni dio koji je razložen može biti peptidna jedinica ili može biti nezavisno spojiva domena koja se sastoji od više od 100 ostataka. Iako ograničavaju sposobnost enzima, ovi N-krajevi proširiruju enzim ili "prosegment" često pomaže u stabilizaciji i sklapanju enzima koji ga inhibiraju.[1][2][3][4][5]
Pankreas uči zimogene dijelom za sprečavanje enzimskih proteina za varenje u ćelijama u kojima su sintetizirani. Enzimi poput pepsina se stvaraju u obliku pepsinogena, neaktivnog zimogena. Pepsinogen se aktivira kada ga glavna ćelija pusti u HCl koji ga djelomično aktivira. Još jedno djelomično aktiviranje pepsinogena završava aktiviranje uklanjanjem peptida i pretvaranjem pepsinogena u pepsin. Neželjeno aktiviranje zimogena se može dogoditi kada kamen u žuči blokira sekrecijski kanal pankreasa, što izaziva akutni pankreatitis.
Gljive također luče probavne enzima u okoliš kao zimogene. Vanjsko okruženje ima drugačiji pH nego unutargljivične ćelije, što mijenja zimogensku strukturu u aktivni enzima.
Primjeri
urediPrimjeri zimogena su:
- Angiotensinogen
- Tripsinogen
- Himotrypsinogen
- Pepsinogen
- Većina proteina u koagulacijskog sistema
- Neki od proteina dopunskog sistema
- Prokaspaze
- Pacifastin
- Proelastaza
- Prolipaza
- Prokarboksipolipeptidaza
Također pogledajte
urediReference
uredi- ^ Lindhorst T. (2007): Essentials of carbohydrate chemistry and biochemistry. Wiley-VCH, 3527315284.
- ^ Robyt F. (1997): Essentials of carbohydrate chemistry. Springer, ISBN 0387949518.
- ^ Voet D., Voet J. (1995): Biochemistry, 2nd Ed. Wiley, http://www.wiley.com/college/math/chem/cg/sales/voet.html.
- ^ Laidler K. J. (1978): Physical chemistry with biological applications. Benjamin/Cummings, Menlo Park, ISBN 0-8053-5680-0.
- ^ Bajrović K, Jevrić-Čaušević A., Hadžiselimović R., Ed. (2005): Uvod u genetičko inženjerstvo i biotehnologiju. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo, ISBN 9958-9344-1-8.