740.
godina
| Godine:
◄◄ | ◄ | 736. | 737. | 738. | 739. | 740. | 741. | 742. | 743. | 744. | ► | ►► |
| Decenije:
◄ | 710-e | 720-e | 730-e | 740-e | 750-e | 760-e | 770-e | ► |
| Vijekovi: |
Godina 740. (DCCXL) bila je prijestupna godina koja počinje u petak u julijanskom kalendaru. Oznaka 740. za ovu godinu se koristi od ranog srednjeg vijeka, kada je kalendarska era Anno Domini u Evropi postala glavnom metodom označavanja godina.
| Gregorijanski kalendar | 740 DCCXL |
| Ab Urbe condita | 1493 |
| Asirski kalendar | 5490 |
| Bengalski kalendar | 147 |
| Berberski kalendar | 1690 |
| Budistički kalendar | 1284 |
| Burmanski kalendar | 102 |
| Bizantijski kalendar | 6248–6249 |
| Kineski kalendar | 己卯年 (Zemljani Zec) 3436 ili 3376 — do — 庚辰年 (Metalni Zmaj) 3437 ili 3377 |
| Koptski kalendar | 456–457 |
| Diskordijanski kalendar | 1906 |
| Etiopijski kalendar | 732–733 |
| Hebrejski kalendar | 4500–4501 |
| Hinduski kalendari | |
| - Vikram Samvat | 796–797 |
| - Šaka Samvat | 662–663 |
| - Kali Juga | 3841–3842 |
| Holocenski kalendar | 10740 |
| Iranski kalendar | 118–119 |
| Islamski kalendar | 122–123 |
| Julijanski kalendar | 740 DCCXL |
| Korejski kalendar | 3073 |
| Minguo kalendar | 1172 prije Tajvana 民前1172年 |
| Seleukidska era | 1051/1052 AG |
| Tajlandski solarni kalendar | 1282–1283 |
Događaji
urediBizantijsko carstvo
uredi- Bitka kod Akroinona: Nakon katastrofalne bitke kod Sevastopolja (vidi 692), car Leo III se uglavnom ograničio na odbrambenu strategiju, dok vojske Emevija redovno pokreću napade na Anadoliju koju drži Bizantija. Halifa Hišam ibn Abdul-Malik okuplja ekspedicione snage (90.000 ljudi) pod svojim sinom Sulejmanom ibn Hišamom. Jedna od ovih vojski, od 20.000 ljudi jake pod Abdallahom al-Batalom, poražena je kod Akroinona (današnji Afjon) od Vizantinaca, predvođenih Lavom i njegovim sinom, budućim carem Konstantinom V. Oko 6.800 muslimanskih Arapa, međutim, pruža otpor i uspjeti provesti uredno povlačenje u Sinnadu (Frigija) [1].
Evropa
uredi- Berberska plemena u nedavno osvojenom regionu Galicije (sjeverozapadna Španija) pobune se. Ovo olakšava uspostavljanje nezavisnog kraljevstva u Kantabrijskim planinama pod kraljem Alfonzom I od Asturije [2].
- Vojvoda Trasimund II vraća vojvodstvo Spoleto i ubija Hilderika uz papsko-beneventijansku pomoć [3]. On ne vraća zaplijenjene papine gradove, a njegov savez s papom Grgurom III se raspada.
- Decembar – Langobardski kralj Liutprand pokušava da se suprotstavi rastućoj nezavisnosti langobardskih vojvodstava u južnoj Italiji.
- Siciliju, Sardiniju, Provansu i Grčku napada flota arapskih muslimanskih brodova koje je poslao guverner Ifrikije, one koji napreduju jugozapadnom Evropom predvodi Habīb Ibn Abi 'Ubajda Al-Fihrī, dok flotu koja napada Grčku predvodi Mu'avija ibn Hišām. Svi oni su uspješni, zauzimaju ostrva i vraćaju se s mnogo bogatstva iz ratnog plijena.
Britanija
uredi- Kralj Eadberht od Northumbrije vodi svoju vojsku na sjever da napadne Pikte. Kralj Æthelbald od Mersije iskorištava njegovo odsustvo i pustoši grad York. Unutrašnje borbe se ponovo pojavljuju u Northumbriji ubistvom Eardwinea, vjerovatno sina pokojnog uzurpatorskog kralja Eadwulfa I [4][5].
- Kralj Æthelheard od Wessexa umire nakon 14-godišnje vladavine. Naslijedio ga je brat (i vjerovatno dalji rođak) Cuthred. Æthelbald od Mersije preuzima kontrolu nad Berkshireom od Wessexa.
Emevijski halifat
uredi- Januar: Zejd ibn Ali, unuk Huseinov, nakon deset mjeseci pobune zarobljen je od strane sirijskih vojnika i pogubljen strijelama u Kufi (Irak). Nakon neuspjeha njegove pobune, njegovo ime uzima pokret, zejdizam, čija će doktrina dobiti na značaju [6].
- Bitka plemića: Berberski pobunjenici pod vođstvom Halida ibn Hamida al-Zanatija porazili i nadvladali emevijske snage Halida ibn Abi Habiba al-Fihrija, u blizini Tangiera (Sjeverni Maroko), potkopavajući arapsku dominaciju u islamskoj sjevernoj Africi. Pobuna se širi u El-Andaluzu (Španija), uzrokujući da guverner Ubajdullah ibn al-Habhab povuče maurske trupe iz mnogih garnizona sjeverno od Pirineja [7].
Azija
uredi- Pobuna Fudživara no Hirotsugu: Klan Fudživara predvođen Fudživara no Hirotsuguom, nezadovoljan odnosom političke moći u Japanu, podiže vojsku u Dazaifi (Kjušu), ali su poraženi od vladinih snaga.
- Japanska imperijalna prijestolnica premještena je iz Heidžō-kjō u Kuni-kjō.
- U Indiji, Čâlukjas zauzimaju Kanči, a zatim pokoravaju južne dinastije. Nakon pobjede Vikramaditje II, Čâlukja je deportirao mnoge zanatlije Pallave, što je dovelo do arhitekture mješovitog stila, kako sjevernog tako i dravidskog (hram Virūpākṣa i hram Papanatha u Pattadakalu 746. i 747.) [8]
740. u temama
urediEkologija
uredi- Na veliko zadovoljstvo građana Čang'ana, kineska vlada dinastije Tang naređuje da se voćke sade duž svake glavne gradske avenije, što obogaćuje ne samo ishranu ljudi već i okolinu (približan datum)
Geografija
uredi- 26. oktobar – zemljotres u Konstantinopolu 740. godine. Zemljotres je pogodio Konstantinopol i okolna sela, uključujući oblasti Nikeje i Nikomedije, uzrokujući uništenje gradskih zidina i zgrada [9].
Religija
uredi- Aurelije, kralj Asturije (približan datum)
- Gao Ying, kancelar dinastije Tang (um. 811.)
- Laik Pang, kineski Čán (Zen) budista (um. 808)
- Mashallah ibn Athari, jevrejsko-arapski astrolog (um. 815.)
- Waldo od Reichenaua, franački opat (približan datum)
- Teoktista, politički uticajna bizantinka (um. 802.)
- Abdullah al-Battal, arapski general
- Æthelburg, kraljica Wessexa
- Æthelheard, kralj Wessexa
- Æthelwold, biskup Lindisfarnea
- Acca, biskup Hexhama (ili 742.)
- Ana, bizantijska princeza i carica, žena Artabasdosa
- Frithugyth, kraljica Wessexa
- Grgur, vojvoda od Beneventa
- Hilderik, vojvoda od Spoleta
- Khalid ibn Abi Habib al-Fihri, arapski general
- Maysara al-Matghari, vođa berberskih pobunjenika
- Meng Haoran, kineski pjesnik
- Rhain ap Cadwgan, kralj Dyfeda i Brycheinioga
- Uqba ibn al-Hajjaj, arapski guverner
- Zejd ibn Ali, arapski imam i unuk Husejna ibn Alija (r. 695.)
- Zhang Jiuling, kancelar dinastije Tang (r. 673.)
Reference
uredi- ^ Blankinship, Khalid Yahya (1994). The End of the Jihâd State: The Reign of Hishām ibn ʻAbd al-Malik and the Collapse of the Umayyads. Albany, New York: State University of New York Press. p. 170. ISBN 978-0-7914-1827-7.
- ^ de Oliviera Marques, A. H. (1993). "O Portugal Islâmico". In Joel Serrão and A. H. de Oliverira Marques (ed.). Hova Historia de Portugal. Portugal das Invasões Germânicas à Reconquista. Lisbon: Editorial Presença. p. 123.
- ^ Hartmann, Ludo Moritz. Geschichte Italiens im Mittelalter. II, pp. 2, 139.
- ^ D.P. Kirby, The Earliest English Kings. London: Unwin Hyman, 1991. pp. 150 & 154 ISBN 0-04-445691-3
- ^ Barbara Yorke, Kings and Kingdoms in Early Anglo-Saxon England. London: Seaby, 1990. p. 89 ISBN 1-85264-027-8
- ^ Pierre Rossi L'Irak des révoltes. Éditions du Seuil, 1962
- ^ David Nicolle (2008). Poitiers AD 732, Charles Martel turns the Islamic tide (p. 19). ISBN 978-184603-230-1
- ^ Hermann Kulke, Dietmar Rothermund A History of India. CRC Press, 1998 (ISBN 978-0-203-44345-3)
- ^ Charles Le Beau, Hubert Pascal Ameilhon Histoire du Bas-Empire, Volume 12. Firmin Didot, 1831