Leydigove ćelije
| Leydigova ćelija | |
|---|---|
 Mikrografija klastera Leydigovih ćelija (centar slike). H&E. | |
 Histološki presjek testisnog parenhima vepra 1 – Lumen izuvijanog dijela seminiferoznih tubula, 2 – spermatide, 3 – spermatociti, 4 –spermatogonije, 5 – Sertolijeva ćelija, 6 – Miofibroblasti, 7 – Leydigove ćelije, 8 –kapillari | |
| Detalji | |
| Prekurzor | Genitakna kvržica |
| Sistem | Muški reproduktivni sistem |
| Identifikatori | |
| Gray's | p.1243 |
| FMA | 72297 |
| Anatomska terminologija | |
Leydigove ćelije, poznate i kao Leydigove intersticijske ćelije , nalaze se u blizini seminifernih tubula u testisu. Oni proizvode testosteron u prisustvu luteinizirajućeg hormona (LH). Leydigove ćelije su poliedralnog oblika i imaju velika istaknuta jedra, eozinofilnu citoplazmu i brojne vezikule ispunjene lipidima.
Struktura
[uredi | uredi izvor]Leydigova ćelija sisara je poliedarska epitelioidna ćelija s jednim ekscentrično smještenim ovoidnim jedrom. Jedro sadrži jednu do tri istaknuteđa nukleolusa i velike količine perifernog heterohromatina s tamnom bojom. Acidofilna citoplazma obično sadrži brojne kapke lipida vezane membranom i velike količine glatkog endoplazmatskog retikuluma (SER). Pored očiglednog obilja SER-a s raštrkanim mrljama grubog endoplazmatskog retikuluma, unutar citoplazme je istaknuto i nekoliko mitohondrija. Često se nalaze lipofuscin pigmenti i kristalne strukture u obliku šipke promjera 3 do 20 mikrometra (Reinkeovi kristali). Ove inkluzije nemaju poznatu funkciju, a nalaze se u manje od polovine svih Leydigovih ćelijskih tumora, ali služe za postavljanje dijagnoze Leydigovog ćelijskog tumora.[1][2] Nijedna druga međuprostorna ćelija unutar testisa nema jedro ili citoplazmu s tim karakteristikama, pa je identifikacija relativno lahka.
Razvoj
[uredi | uredi izvor]Leydigove ćelije 'odraslog' tipa razlikuju se u postnatalnom testisu i miruju do puberteta. U testisu im prethodi populacija Lejdigovih ćelija 'fetusnog' tipa od 8. do 20. sedmice gestacije, koje proizvode dovoljno testosterona za maskulinizaciju muškog ploda.[3]
Funkcija
[uredi | uredi izvor]Lejdigove ćelije oslobađaju klasu hormona zvanu androgeni (19-ugljik steroid). Oni luče testosteron, androstenedion i dehidroepiandrosteron (DHEA), kada ih stimulira hormon hipofize , luteinizirajući hormon (LH). LH povećava aktivnost holesterola desmolaza (enzim povezan sa konverzijom holesterola u pregnenolon), što dovodi do sinteze testosterona i izlučivanja Leydigovih ćelija Prolaktin (PRL) povećava odgovor Leydigovih ćelija na LH, povećavajući broj LH receptora izraženih na Leydigovim ćelijama.
Klinički značaj
[uredi | uredi izvor]
Lejdigove ćelije mogu nekontrolisano rasti i formirati tumor Leydigovih ćelija. Ovi tumori su obično benigni. Možda su hormonski aktivni, tj. luče testosteron. Adrenomijeloneuropatija je još jedan primer bolesti koja utiče na Leydigove ćelije: pacijentov testosteron može pasti i pored viših nivoa LH i folikul-stimulirajućeg hormona (FSH). Otkriveno je da lateralna električna površinska stimulacija uzrokuje proliferaciju Leydigovih ćelija kod kunića.[4]
Etimologija
[uredi | uredi izvor]Leydigove ćelije imenovane su po njemačkom anatomu Franzu Leydigu, koji ih je otkrio 1850.[5]
Dodatne slike
[uredi | uredi izvor]-
Presjek genitalne vrfpce testisa ljudskog embriona dužine 3,5 cm
-
Srednje uvećana mikrografija tumora Leydigovih ćelija, H&E: hematoksilin – eozin
-
Visoko uvećana mikrografija tumora Leydigovih ćelija, H&E
-
Poprečni presjek seminiferoznih tubula; strelice pokazuju lokaciju Leydigovih ćelija
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Al-Agha O, Axiotis C (2007). "An in-depth look at Leydig cell tumor of the testis". Arch Pathol Lab Med. 131 (2): 311–7. doi:10.1043/1543-2165(2007)131[311:AILALC]2.0.CO;2 (neaktivno 22. 1. 2020). PMID 17284120.CS1 održavanje: DOI nije aktivan od 2020 (link)
- ^ Ramnani, Dharam M (11. 6. 2010). "Leydig Cell Tumor : Reinke's Crystalloids". Pristupljeno 6. 11. 2011.
- ^ Svechnikov K, Landreh L, Weisser J, Izzo G, Colón E, Svechnikova I, Söder O (2010). "Origin, development and regulation of human Leydig cells". Horm Res Paediatr. 73 (2): 93–101. doi:10.1159/000277141. PMID 20190545.
- ^ Bomba G, Kowalski IM, Szarek J, Zarzycki D, Pawlicki R (2001). "The effect of spinal electrostimulation on the testicular structure in rabbit". Med Sci Monit. 7 (3): 363–8. PMID 11386010.
- ^ synd/625 na Who Named It?
Vanjski linkovi
[uredi | uredi izvor]- Histološka slika: 16907loa – Histology Learning System na Univerzitetu Boston
- Reproductive Physiology
- Diagram at umassmed.edu
