heñvel

Gwelet ivez : heñvel-

Gwelet ivez : -heñvel

Testeniekaet en henvrezhoneg (hemel) hag en krennvrezhoneg (heuel).

Da geñveriañ gant ar gerioù hefel(ig), hafal en kembraeg, hevel en kerneveureg, samalo en galianeg.

  Anv-gwan

heñvel (ouzh) /ˈhẽːvɛl/

1. A zo evel un dra pe un den all, a denn d'unan bennak, pe d'un dra bennak all.
   • — « Laka evezh, va mabig-me, ouzh ar jeant-se ivez, rak ken kriz eo hag ar roñfl kozh, nemet n'eo ket heñvel outañ a-ziavaez. [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 88.)
   • Ar pesk-se a zo heñvel ouz silïou an donder. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 131.)

hañval

• disheñvel